Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι βεβαιότητες καταρρέουν και
τα δόγματα υποχωρούν. Στον απόηχο της μεταφυσικής σιγής, δεν μένει το κενό —
αλλά η ευκαιρία.
Η αθεΐα, όταν δεν είναι απλή άρνηση ή στείρα απόρριψη,
αλλά συνειδητή στάση ζωής, ενσυνείδητη αποδοχή της άγνοιας και της ευθύνης,
μπορεί να λάβει χαρακτήρα ηθικής αρετής.
Δεν πιστεύω στον Θεό δεν σημαίνει «όλα επιτρέπονται».
Σημαίνει:
Ό,τι κάνω, έχει βαρύτητα επειδή δεν με παρακολουθεί
κανείς.
Σημαίνει:
Αν είμαι δίκαιος, είναι επειδή επέλεξα να είμαι, όχι
επειδή με απειλεί μια τιμωρία.
Σημαίνει:
Αν αγαπώ, είναι επειδή βλέπω τον Άλλον ως συνάνθρωπο —
όχι ως ψυχή που πρέπει να σωθεί.
Η αρετή της Ώριμης αθεΐας στηρίζεται σε τρεις πυλώνες:
---
1. Ηθικός αυτοκαθορισμός
Ο ώριμος αθεϊστής δεν έχει
θεϊκό νόμο — έχει λογική, συναίσθηση και συνείδηση.
Δεν υποτάσσεται. Επιλέγει. Και στην επιλογή αυτή
βρίσκεται η ηθική του αξία.
---
2. Υπεύθυνη ελευθερία
Η ζωή δεν είναι προδιαγεγραμμένη. Δεν υπάρχει
«θέλημα».
Υπάρχει τυχαία γέννηση, πεπερασμένος χρόνος και
άγνωστη κατάληξη.
Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει απόλυτη έννοια του «καλού»,
το να πράττεις το καλό αποκτά πραγματικό ηθικό βάρος.
---
3. Συμπόνια χωρίς μεταφυσική
Ο ώριμος αθεϊστής δεν βοηθά για να ευλογηθεί.
Δεν αγαπά για να ανταμειφθεί.
Δεν συγχωρεί για να σωθεί.
Το κάνει γιατί αναγνωρίζει το κοινό ανθρώπινο βάσανο.
Γιατί είναι άνθρωπος.
---
Η Ώριμη Αθεΐα είναι Αντίσταση
Είναι αντίσταση στην ευκολία της βεβαιότητας.
Στον φόβο της τιμωρίας.
Στην άνεση της αιώνιας εξήγησης.
Είναι η δύναμη να πεις "δεν ξέρω" και να
συνεχίσεις να ζεις δίκαια.
---
Δεν είναι κυνισμός — είναι στοχασμός.
Δεν είναι μηδενισμός — είναι καθαρή ματιά στα
πράγματα.
Δεν είναι περηφάνια — είναι ταπεινότητα μπροστά στο
ανεξήγητο.
Κι όπως ο Επίκουρος τόλμησε να πει πως οι θεοί δεν
ασχολούνται με μας,
ο ώριμος αθεϊστής λέει σήμερα:
Αν ο κόσμος δεν έχει δημιουργό, τότε εγώ έχω καθήκον
να τον φροντίσω.
---
Αυτό είναι η Αρετή της Ώριμης Αθεΐας:
Να πράττεις το καλό χωρίς υπόσχεση ανταμοιβής — μόνο
επειδή το θεωρείς δίκαιο.
