Όλοι είχαμε ονειρευτεί μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια, χωρίς
χρέη, μια χώρα που θα μπορούσε εύκολα και γρήγορα να θεραπεύσει τις πληγές
πέντε χρόνων λιτότητας. Με ελπίδα το ΣΥΡΙΖΑ όλοι πιστεύαμε ότι θα μπορούσαμε να
είχαμε ένα άλλο δρόμο περισσότερο ελεύθερο και ανεξάρτητο.
Το αφήγημα περιελάμβανε δυο παραδοχές. Οι προηγούμενες
κυβερνήσεις ήταν βαθιά διαπλεκόμενες άρα δεν μπορούσαν να ασκήσουν ανεξάρτητες
πολιτικές και το σχεδόν βέβαιο ότι ένα ενδεχόμενο GREXIT θα προκαλούσε νέα παγκόσμια κρίση
και άρα δεν θα το επιχειρούσε κανείς. Άρα μια αλλαγή πλεύσης χωρίς λιτότητα θα
ήταν απλά ένα θέμα διαπραγμάτευσης.
Δυστυχώς το αφήγημα ήταν είτε αναποτελεσματικό είτε
ανακριβές είτε ανεπαρκές. Η πραγματικότητα ήταν ότι οι Γερμανοί είχαν
μελετήσεις και επεδίωκαν ένα GREXIT.
Προφανώς οι πιθανότητες για μια τίμια συμφωνία δεν υπήρχαν. Οι Γερμανοί
θεωρούσαν δεδομένο το GREXIT
και η μόνη επιλογή που απέμενε ήταν ένα επώδυνο μνημόνιο.
Μα γιατί η εκδοχή του υπερήφανου GREXIT θεωρείται επαχθέστερο από ένα
βαρύ μνημόνιο;
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τις καταστροφικές επιπτώσεις
μιας εξόδου σε συνδυασμό με την πτώχευση που θα ακολουθήσει. Ένα μόνο θα
αναφέρω. Η οικονομία μας είναι τόσο εμπλεκόμενη λόγω της νομισματικής ένωσης
και της ένταξης μας στην ΕΕ, έχει απεμπολήσει τόσα δικαιώματα χάριν του
ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ώστε η έξοδος μας να ισοδυναμεί με πολεμική καταστροφή.
Κάποιες ασκήσεις επί χάρτου των Γερμανών προέβλεπαν κύμα μετανάστευσης ενός
εκατομμυρίου ελλήνων για να επιβιώσουν! Καταλαβαίνετε φαντάζομαι που θα
κατέληγαν όλα τα άλλα κεκτημένα που τώρα μόνο απειλούνται.
Μπροστά σ’ αυτή τη ενδεχόμενη κατάσταση καταστροφής ο
Τσίπρας ελίχθηκε σαν ηγέτης. Ξεπέρασε
τον εαυτό του, τα πιστεύω του, το βαρίδι του κόμματος που τον τραβούσε στην έξοδο, τις αριστερές καταβολές του, τις πιέσεις των Γερμανών για GREXIT και κέρδισε, Ναι
κέρδισε ένα μνημόνιο, που δίνει όμως ζωή για τα επόμενα χρόνια. Μόνο αν
παραμείνεις ζωντανός μπορεί να δημιουργήσεις το αύριο.
Ποιος νοιάζεται πραγματικά για το λαό;
Αυτός που υπερβαίνει τον εαυτό
του και τα πιστεύω του προσαρμοζόμενος σε μια σκληρή πραγματικότητα για να
κρατήσεις σχεδόν ότι έχει κερδισθεί όλα αυτά τα χρόνια ή αυτός που πιστός στις
ιδέες και τα πιστεύω του ρισκάρει την ολική καταστροφή.