27/5/14

Νομική Αθηνών – Νομική Harvard 1-0!


    

 Τη Κυριακή που πέρασε εκτός από τα ευχάριστα των ευρωεκλογών συνέβη και κάτι επίσης ευχάριστο και σημαντικό που έρχεται να διαλύσει ένα μύθο.

    «Πρώτη στον κόσμο αναδείχθηκε η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών σε διεθνή διαγωνισμό νικώντας την αντίστοιχη σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ
Οι μελλοντικοί απόφοιτοι της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατάφεραν να κλέψουν τις εντυπώσεις σε παγκόσμιο διαγωνισμό  εικονικής δίκης. Η Ομάδα προπτυχιακών φοιτητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατέκτησε την πρώτη θέση στον Παγκόσμιο Γύρο του διεθνούς πανεπιστημιακού διαγωνισμού εικονικής δίκης ELSA Moot Court Competition on World Trade Organization Law (EMC2) επικρατώντας στον Μεγάλο Τελικό επί της ομάδας του πανεπιστημίου του Harvard.» (λεπτομέρειες εδώ).

    Συγχαρητήρια λοιπόν στα παιδιά που κατάφεραν να διαλύσουν το μύθο για το χαμηλό  επίπεδο των Ελληνικών Πανεπιστημίων, και να αναδείξουν το πραγματικό επίπεδο της παρεχόμενης δημόσιας παιδείας.
    Χρόνια τώρα έχουν φαγωθεί ένα σορό νεοφιλελεύθερα λαμόγια να μας πείσουν για το χάλι της παιδείας μας και ιδιαίτερα της τριτοβάθμιας, για ίδιον όφελος. Η επιτυχία αυτή έρχεται να δείξει ότι παρ’ όλα τα προβλήματα που σίγουρα υπάρχουν το επίπεδο σπουδών παραμένει εξαιρετικά υψηλό και αυτό που λείπει δεν είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά τα περισσότερα κεφάλαια για την δημόσια παιδεία.
    Τέλος θέλω να δώσω και προσωπικά συγχαρητήρια σ’ αυτά τα παιδιά επειδή με τη προσπάθειά τους κατάφεραν αυτή τη παγκόσμια διάκριση. Σίγουρα δεν υποστηρίζω ότι είναι ο μέσος όρος των φοιτητών μας, όμως είναι αποτέλεσμα του εκπαιδευτικού μας συστήματος που κάποιοι θέλουν να διαλύσουν.
 
 

22/5/14

Αναπτυξιακά Οράματα



Στην επετειακή ανάρτηση για τα τέσσερα χρόνια του blog θα ήθελα να σχολιάσω την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Σαμαρά το θέμα της ανάπτυξης.
Στη πρόσφατη ομιλία (20/5/14) ο κ Σαμαράς στο μουσείο Μπενάκη με θέμα το «όραμά του για την Εθνική Ανάπτυξη»!!! μας παρουσίασε ουσιαστικά ξαναζεσταμένη και «επικαιροποιημένη» μια μελέτη που είχε γίνει από το γραφείο της McKinsey & Company στην Αθήνα  το Σεπτέμβρη του 2011 με χορηγούς τον ΣΕΒ και την Ελληνική Ένωση Τραπεζών με θέμα «Η Ελλάδα 10 Χρόνια Μπροστά». Οι αναφορές του Σαμαρά στις μελέτες του ΙΟΒΕ και ΚΕΠΕ ουσιαστικά δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα περισσότερο από αυτά που αναφέρει η πρωτότυπη της McKinsey.
Δεν θα μπω στην ουσία της μελέτης (όποιος θέλει περίληψη υπάρχει εδώ), αλλά στον τουλάχιστον επιπόλαιο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το καυτό θέμα της ανάπτυξης του τόπου. Για να το πούμε έξω από τα δόντια, ελάχιστα νοιάζονται και αυτά που παρουσιάζουν κατά καιρούς είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς.
Δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζεσαι σαν σοβαρός πρωθυπουργός που «οραματίζεται» την ανάπτυξη του χειμαζόμενου τόπου σου και να παρουσιάζεις ξεπερασμένες μελέτες σαν λύση στο πρόβλημα. Τα χρόνια που πέρασαν έδειξε ότι δεν λειτουργεί η μελέτη και εσύ επικαιροποιείς μόνο την ημερομηνία ολοκλήρωσης (από 10 σε 7 χρόνια επειδή η αρχική εκπονήθηκε το 2011 και έχουμε 2014)!!!
Όταν η ανεργία είναι πάνω από το 30% και ο βασικός κάτω από 500€ με τιμές αγαθών Βρυξελών και εσύ ο «σοβαρός» πρωθυπουργός δουλεύεις το κόσμο, για προεκλογικούς λόγους, με «αναπτυξιακά οράματα» και 770.000 νέες θέσεις εργασίας (παρεμπιπτόντως κάπου τόσες θέσεις εργασίας προβλέπει η μελέτη McKinsey, από παπαριές άλλο τίποτα!) είσαι τουλάχιστον κατάπτυστος και τεμπέλης βέβαια, αφού δεν έχει κάνει τίποτα για να προτείνεις σοβαρές λύσεις στο πρόβλημα της ανάπτυξης.
Βέβαια από τέτοιες παπαριές δεν υστερούν και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης.
Πάλι η μελέτη αυτή ήταν το κύριο εργαλείο με το οποίο ο ΙΟΒΕ και το ΚΕΠΕ θα εκπονούσαν «10ετες πλάνο ανάπτυξης» εντός πέντε μηνών σύμφωνα με τις εντολές των κκ Γ.Στουρνάρας και Κ.Χατζηδάκης. Από τότε έχουν περάσει 17 μήνες! Γνωρίζει κάποιος κάτι;
Έκτος λοιπόν από τις ευχαριστίες μου για τις ευχές των γενεθλίων του blog να θυμίσω ότι έρχονται εκλογές.
Ξέρετε τι θα κάνετε!



14/5/14

Λιτότητα Χωρίς Τέλος Εκτός…..


     
    Το κύριο χαρακτηριστικό της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται σχεδόν σε όλη την Ευρωζώνη από τότε που ξέσπασε η κρίση είναι η λιτότητα. Αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο, αυτή είναι η κυρίαρχη επιλογή σχεδόν σε όλες τις χώρες
    Παρατηρούμαι λοιπόν το εξής φαινόμενο με αφορμή τη κρίση, σχεδόν το 50% των κατ’ εξοχήν καταναλωτών του πλανήτη, (το άλλο 50 είναι οι ΗΠΑ) να υποβάλλονται σε λιτότητα και περιορισμούς στη κατανάλωση. Μέσα λοιπόν στον καπιταλισμό επιλέγονται οικονομικές πολιτικές, από νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, που αποδυναμώνουν τις πλουσιότερες αγορές του πλανήτη. Η λιτότητα που εφαρμόζεται φαίνεται σαν να πυροβολεί τους πελάτες του κεφαλαίου, δηλαδή τα πόδια της.
  Που θα πουλήσουν οι πολυεθνικές τα προϊόντα τους όταν η αγοραστική δύναμη του δυτικοευρωπαίου συνεχώς περιορίζεται; Βασικός πυλώνας για τη κερδοφορία του κεφαλαίου είναι η κατανάλωση, τι έχει συμβεί λοιπόν και περιορίζεται;
    Από τη δεκαετία του 80 αρχίζει να εφαρμόζεται το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης. Σε πρώτη φάση αυτό το μοντέλο έδωσε μια εφήμερη ευημερία στους δυτικούς καταναλωτές. Μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης όλοι οι δυτικοευρωπαίοι είχαμε μια συνεχή βελτίωση που οφειλόταν στο γεγονός ότι υπήρχαν κάποιοι «σκλάβοι» σε ένα άλλο μέρος του πλανήτη που δούλευε για ένα πιάτο φαΐ.
    Βέβαια αυτό το μοντέλο όπως έχουμε αναλύσει σε προηγούμενη ανάρτηση, έτσι όπως λειτουργούσε, μόλις θα σταματούσε ο δανεισμός, άμεσα θα κατέρρεε. Όπως και έγινε, δημιουργώντας μια παγκόσμια κρίση, αφήνοντας πίσω υπερχρεωμένους καταναλωτές και κράτη.
    Προς στιγμήν φάνηκε ότι ο καπιταλισμός έφτασε στο τέλος του. Αν χάσει τους πελάτες-καταναλωτές,  πως θα επιβιώσει;
    Όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Μέχρι τώρα είχαμε βιώσει την παγκοσμιοποίηση στο παραγωγικό σκέλος του καπιταλισμού τώρα ήρθε η ώρα να δούμε και την παγκοσμιοποίηση στην κατανάλωση. Όλα αυτά τα χρόνια στις χώρες χαμηλού κόστους όπου υπήρχε η παγκόσμια παραγωγή αγαθών σταδιακά δημιουργήθηκε μια μεσαία τάξη. Δηλαδή μια νέα αγορά για το κεφάλαιο και τις πολυεθνικές με δυναμική, χωρίς χρέη και βαρίδια από το κοινωνικό κράτος του ευρωπαϊκού κεκτημένου! Με τα νέα αυτά δεδομένα η δυτική Ευρώπη δεν έχει πλέον κανένα ενδιαφέρον για τον καπιταλισμό είμαστε μια αγορά που η επιβίωσή της κοστίζει πολύ, δεν μας χρειάζονται πλέον.
    Η μεσαία τάξη των BRIC και όχι μόνο μπορεί πλέον να αποτελέσει ένα άριστο πελάτη για το παγκόσμιο κεφάλαιο που θα καλύψει ότι κενά υπάρξουν από τους υπερχρεωμένους ευρωπαίους. Η λιτότητα που ζούμε είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι δεν παρουσιάζουμε πλέον ενδιαφέρον σαν καταναλωτές και γι’ αυτό θα διαρκέσει πολύ. Υπάρχουν άλλοι που έχουν δικά τους κέρδη τα οποία παρουσιάζουν περισσότερο ενδιαφέρον για τον καπιταλισμό.
    Το καθεστώς της λιτότητας και του αποπληθωρισμού λοιπόν δεν έχει ημερομηνία λήξης, η παγκοσμιοποίηση συνεχίζεται με το αποκρουστικό πρόσωπο να κοιτάζει πλέον σε μας. Δεν ενδιαφέρεται κανένας για την ανεργία και την ανθρωπιστική κρίση. Θα μας πάρουν ότι έχει αξία αδιαφορώντας για τη καταστροφή που θα προκαλέσουν.
Αυτά πρέπει να έχουμε στο νου αν υπάρχει η διάθεση να σχεδιάσουμε μια καλύτερη επόμενη μέρα.
     Τέλος εκείνο που με τρομάζει περισσότερο είναι το τι μας προτείνουν για την επανόρθωση της οικονομίας. Η μοναδική λύση του τουρισμού που ουσιαστικά προτείνεται, χωρίς καμιά άλλη αναπτυξιακή δραστηριότητα, μου θυμίζει κάποιους εξωτικούς παραθεριστικούς προορισμούς όπου τις εποχές των παχέων αγελάδων πήγαινε ο κάθε Έλληνας και όπου με 5-10€ είχε όλη την ημέρα ένα «δούλο» για να το εξυπηρετεί. Μήπως για κάτι τέτοιο μας προορίζουν οι ισχυροί εταίροι μας και γι’ αυτό δεν ενδιαφέρονται για την οικονομική μας ανάκαμψη;