12/12/13

Η ΔΕΗ Χαρίζει Κιλοβατώρες!



Προσέξτε τι μας συμβαίνει, που μας έχουν οδηγήσει.
Υπάρχει ακόμα η δημόσια ΔΕΗ με όλες τις νέες παραφυάδες ΔΕΣΜΗΕ, ΛΑΓΗΕ, ΑΔΜΗΕ κτλ. Στην ουσία έχουμε εταιρείες του δημόσιου που οφείλουν να λειτουργούν με ιδιώτοικονομικά χαρακτηριστικά που σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουν ελλείμματα.
ΟΚ μέχρι εδώ.
Η ΔΕΗ λοιπόν, άσχετα αν οφείλει να μη δημιουργεί ελλείμματα, αποφάσισε, υποχρεώθηκε (δεν έχει σημασία) να κάνει ένα δωράκι στους ΑΠΕατζίδες. Καταλάβατε αυτούς με τα Φωτοβολταϊκά. Για κάθε κιλοβατώρα που θα παράγουν θα τους κάνουν δώρο άλλες δυο, ούτε στις πίτσες δεν έχουμε τέτοιες προσφορές! Θα παράγουν δηλαδή μια κιλοβατώρα και θα πληρώνονται τρις. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν βγαίνει οικονομικά, και επειδή, όπως είπαμε, δεν επιτρέπονται ελλείμματα, κάποιος πρέπει να πληρώσει το δώρο της ΔΕΗ προς τους Απεατζίδες, τους νέους ραντιέρηδες.
Έβαλαν λοιπόν ένα τέλος σε όλους στους λογαριασμούς της ΔΕΗ υπέρ ΑΠΕατζίδων.
Και δεν θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα αν η χώρα μας ήταν στα καλά της, τώρα όμως εν μέσω κρίσης το πρόβλημα είναι τεράστιο.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν που η ΔΕΗ κάνει τα δώρα της, την ίδια στιγμή κόβει το ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά, θύματα της κρίσης, που αδυνατούν να πληρώσουν τη ΔΕΗ. Και επειδή η συμπεριφορά αυτή προκάλεσε ήδη τραγικά συμβάντα, από τον φόβο της γενικότερης κατακραυγής, σπεύδουν να επανασυνδέσουν το ρεύμα με κοινωνικά κριτήρια. Βέβαια δεν ξεχνούν ότι ελλείμματα δεν νοούνται, άρα κάποιος πρέπει να πληρώσει το κοινωνικό πρόσωπο (προσωπείο) της ΔΕΗ. Άλλοι λένε να τα πληρώσουν όσοι ήδη πληρώνουν (πλούσιοι γαρ!!!) με μια νέα επιβάρυνση, άλλοι λένε να τα πληρώσουν οι Δήμοι (λες και τους περισσεύουν) και άκρια ακόμα δεν βγαίνει.
Κανένας όμως δεν σκέφτηκε τους ΑΠΕατζίδες. Τόσες κιλοβατώρες δώρο παίρνουν είναι κακό ένα μέρος να το δώσουν για τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας; Και όταν τα πράγματα ηρεμήσουν και επανέλθουμε σαν χώρα ξαναπαίρνουν όλο το δώρο τους.
Που ξανακούσθηκε την ώρα που η ΔΕΗ χαρίζει κιλοβατώρες στους έχοντες ραντιέρηδες, να κόβει το ρεύμα στους άνεργους συμπολίτες μας!!!
Τι παραμύθι είναι αυτό με τις ΑΠΕ και τη πράσινη ανάπτυξη. Η πράσινη πολιτική μας έχει οδηγήσει, τώρα το χειμώνα, σε πόλεις που δεν μπορείς να ζήσεις από την αιθαλομίχλη. Το πράσινο τιμολόγιο της ΔΕΗ οδήγησε στα μακάβρια μαγκάλια. Όμως τα συμφέροντα πίσω από τις ΑΠΕ είναι μεγάλα, πολύ μεγαλύτερα από την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ετσι τα δώρα στους ΑΠΕατζίδες καλά κρατούν, άσχετα αν με αυτή τη πολιτική και το περιβάλλον υποβαθμίζεται και ανθρώπινες ζωές κινδυνεύουν. 
Οποία υποκρισία!

Πράσινη ανάπτυξη δεν κάνεις αγοράζοντας πανάκριβα φωτοβολταϊκά από τις πολυεθνικές. Αυτές είναι καταναλωτικές συνήθειες για πλούσιους που επιβάλουν οι κουτόφραγκοι για να μας τα πάρουν. Αν θες πραγματικά ανάπτυξη αναθέτει σε ένα πανεπιστήμιό σου να δημιουργήσει τεχνογνωσία και στη συνεχεία τη δίνεις σε Έλληνες παραγωγούς (δημόσιους και ιδιώτες) να κατασκευάσει τα προϊόντα που θα παράγουν τη πράσινη ενέργεια. Προφανώς επιλέγεις μεθόδους που δεν θα επιβαρύνουν το κόστος παραγωγής ενέργειας. Διαφορετικά μια χαρά είναι ο λιγνίτης, έχουμε να λύσουμε τόσα προβλήματα, ας μη δημιουργούμαι και αλλα.

5/12/13

ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ : ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ 41% ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ



Τη ραγδαία συρρίκνωση των μικρομεσαίων βιοτεχνικών επιχειρήσεων αναδεικνύει η έρευνα που πραγματοποίησε το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθήνας, καθώς από το 2009 έτος έναρξης της οικονομικής κρίσης έως το 2012 οι επιχειρήσεις στα μητρώα του Επιμελητηρίου μειώθηκαν κατά 7.747!!! Με μεγάλες απώλειες θα κλείσει και το 2013, καθώς έως το τέλος του έτους αναμένεται να χαθούν 2.500 μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε σχέση με το 2012, δηλαδή το 6% του δυναμικού του Επιμελητηρίου. Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις και για το 2014, καθώς το 41% των ερωτηθέντων επιχειρηματιών θεωρεί πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να μην καταφέρει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του με αποτέλεσμα να κλείσει. 
    Η έρευνα πραγματοποιήθηκε το πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη από την αρμόδια υπηρεσία του Επιμελητηρίου σε αντιπροσωπευτικό αριθμό επιχειρήσεων εγγραμμένων στα μητρώα του .
 Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το 66% των επιχειρηματιών έχουν επηρεαστεί από την κρίση με δραστική μείωση του τζίρου τους και σημαντική έλλειψη ρευστότητας λόγω της μεγάλης καθυστέρησης εξόφλησης των οφειλών από τους πελάτες τους, αλλά και της παντελούς έλλειψης χρηματοδότησης από τις τράπεζες Η πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ύπαρξη της επιχείρησης τους αναμένεται να προχωρήσουν το προσεχές διάστημα σε μείωση των γενικών εξόδων, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναμένεται να αναπροσαρμόσουν την δραστηριότητα τους σε νέες αγορές και ως τρίτη αναγκαστική επιλογή εμφανίζεται η μείωση του προσωπικού. Ωστόσο, αυτό που επικρατεί για το μέλλον και παρά τα τέσσερα πολύ δύσκολα οικονομικά έτη, είναι η απαισιοδοξία, καθώς μόλις το 9% των ερωτηθέντων διακρίνει κάποια βελτίωση και το 57% θεωρεί ότι η κατάσταση στην αγορά θα επιδεινωθεί με μεγαλύτερες απώλειες για τους επιχειρηματίες, αλλά και τους εργαζόμενους.     
 ¨Είναι απαραίτητο η κυβέρνηση, έστω και καθυστερημένα, να στηρίξει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ασφυκτιούν λόγω της έλλειψης ρευστότητας στην αγορά, αλλά και της συνεχούς επιβολής δυσβάστακτων φορολογικών βαρών. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η βάση της Ελληνικής οικονομίας, εφόσον στηριχθούν είναι προφανές ότι θα είναι σε θέση να αποτελέσουν την ατμομηχανή για την ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας, επισημαίνει ο πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας Παύλος Ραβάνης. 
 

5/11/13

Κάποιοι Πλήρωσαν Τους Φόνους




Προσπαθώντας να σκιαγραφήσω το προφίλ των δραστών στο έγκλημα του Ν. Ηρακλείου έκανα κατά τη γνώμη μου μια σημαντική διαπίστωση. Η μηχανή την οποία χρησιμοποίησαν οι δράστες για την εκτέλεση των δυο παιδιών είχε κλαπεί περίπου πριν τέσσερις μήνες. Τότε όμως ούτε ο φόνος του Παύλου Φύσσα είχε συμβεί, ούτε αν θέλετε η επίθεση της ΧΑ στους αφισοκολλητές του ΚΚΕ.
Αυτό το γεγονός αυτόματα αποκλείει κάθε σενάριο αντεκδίκησης από τον εξτρεμιστικό αριστεριστικό χώρο για το φόνο του Παύλου Φύσσα, καθ’ ότι την εποχή που άρχισε να οργανώνεται το εγκληματικό κτύπημα δεν υπήρχαν τα κίνητρα στο αριστερό άκρο. Ο χρόνος κλοπής της μηχανής με την οποία διεπράχθησαν οι φόνοι κατά τη γνώμη μου παραπέμπει σε εγκληματική οργάνωση που εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Μόνο μια τέτοια οργάνωση θα φρόντιζε να έχει τα κατάλληλα μέσα ανά πάσα στιγμή ώστε να είναι έτοιμη να εκτελέσει όταν εμφανισθεί «πελάτης»!
Η δολοφονία λοιπόν των δυο παιδιών έγινε από πληρωμένους εγκληματίες, και αν κρίνω μάλιστα από την δυσκολία του εγχειρήματος, μάλλον δεν πρέπει να κόστισε πολύ. Γνωρίζοντας λοιπόν τα κίνητρα των εκτελεστών γεννάται το ερώτημα: ποιος θα πλήρωνε για την αποτρόπαια πράξη; ποιος έχει όφελος από το θάνατο δυο αθώων παιδιών που η νεανική παρόρμηση και απειρία τους οδήγησε στη ΧΑ;
Εδώ λοιπόν πρέπει να γίνουμε λίγο κυνικοί επειδή κυνικοί είναι οι οργανωτές αυτού του εγκλήματος, οι ηθικοί αυτουργοί.
Περιμένω λοιπόν τις επόμενες δημοσκοπήσεις.
Θέλω να δω κατ’ αρχήν αν συνεχίζεται η πτώση της ΧΑ.
Θέλω να δω τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλω να δω και αυτά της ΝΔ.
Δεν υπονοώ τίποτα κατά των πολιτικών κομμάτων του συνταγματικού τόξου, όμως κάπως ετσι χαλιναγωγείται η κοινή γνώμη, κάπως ετσι καλλιεργείται ο φόβος που οδηγεί σε συντηρητικές λύσεις. Δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει το παιχνίδι για τη διεκδίκηση της εξουσίας όμως κάποιοι δεν δίστασαν ούτε στο φόνο.
Ένα τέλος είναι το βέβαιο, ο φόνος των παιδιών δεν έγινε από το άλλο άκρο, όσα υπονοούμενα και αν αφήνουν κάποιοι.

22/9/13

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΚΑΟΥΣΙΑΝΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ




Η μπλε γραμμή είναι ο μέσος όρος 13 εκλογικών αναμετρήσεων από το 1974.

Η κόκκινη γραμμή είναι ο μέσος όρος των διπλών εκλογών του μνημονίου 2012.

Από την μεταπολίτευση και μετά, σε όλες τις εκλογές, η κατανομή των ψηφοφόρων στον πολιτικό άξονα αριστεράς-δεξιάς είχε μια Γκαουσιανή (κανονική) κατανομή (μπλε). Παρατηρούμαι ότι παρ’ όλες τις εσωτερικές μικροαλλαγές ο κεντρώος χώρος που αντιπροσωπεύει η λεγόμενη μεσαία τάξη, συγκέντρωνε το κύριο ποσοστό των εκλογέων. Διαχρονικά οι εφαρμοζόμενες πολιτικές ενίσχυαν και επιβράβευαν τις μικροαστικές επιλογές του μέσου μικροαστού και αυτοί με τη σειρά τους επέλεγαν τα  κόμματα που υλοποιούσαν τα όνειρά τους.

Και ξαφνικά σκάει η κρίση. Ο κεντρώος εκλεγείς πρωθυπουργός ΓΑΠ χωρίς ενδοιασμούς και ενστάσεις οδηγεί την χώρα στη τρόικα και τα μνημόνια. Ξαφνικά όλο το μεταπολιτευτικό σκηνικό καταρρέει. Η μεσαία τάξη το κύριο εκλογικό σώμα της χώρας βάλλεται ανηλεώς. Το μικροαστικό όνειρο του μέσου Έλληνα καταρρέει. Οι δανειστές με συνεργούς τους κεντρώους ηγέτες αμφισβητούν όλες τις μικροαστικές αξίες. Οι εκλογείς κυνηγημένοι από τον μέχρι χθες πολιτικό τους χώρο φεύγουν με την ελπίδα της επιβίωσις.
Και να λοιπόν η νέα κατανομή της Ελλάδας των μνημονίων (κόκκινη). Η ήρεμη και ομογενείς Γκαουσιανή κατανομή έχει ισοπεδωθεί.

Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι η νέα κατανομή των εκλογέων δεν αποτυπώνει και ιδεολογικές μεταβολές. Η μικροαστική φιλοσοφία τόσων ετών δεν μεταβάλλεται εύκολα. Η νέα κατανομή είναι το φυσικό επακόλουθο της πολιτικής που επιδιώκει την αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης. Γίνεται φανερό λοιπόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί σαν ανάχωμα προς τα αριστερά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και συλλέγει το μεγάλο ποσοστό τέως ΠΑΣΟΚ ψηφοφόρων. Αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ  να διατηρήσει ή και να αυξήσει τα ποσοστά του δεν πρέπει να αγνοήσει την αρχική κατανομή. Από τα δεξιά δυστυχώς δεν έχουμε τέτοιο ανάχωμα και η διαρροή προς το άκρο είναι σημαντική και ο κίνδυνος εμφανείς.
Αν θέλουμε να κάνουμε μια πραγματική ανάλυση του πολιτικού χάρτη θα πρέπει να έχουμε αυτό το διάγραμμα κατά νου. Το μόνο υπαρκτό άκρο είναι η ΧΑ. Ας το έχουν υπ΄ όψιν τους οι εμπνευστές της θεωρίας των άκρων και του συνταγματικού τόξου. Η ποσοτική απεικόνιση της κατανομής δείχνει το πρόβλημα.


2/9/13

"Ντροπή και κρίμα, κυρία Μέρκελ"

Του Νίκου Χριστοδουλάκη

         «Αξιότιμη Καγκελάριε,

Τελικά ενδώσατε και σεις στον χυδαίο γερμανικό λαϊκισμό που ανέκαθεν έψαχνε για έθνη-θύματα να εκτονώσει την "ανωτερότητά" του. Με περιφρόνηση στην Ιστορία, μόνο και μόνο για να κερδίσετε μερικές ψήφους παραπάνω, υιοθετήσατε και σεις τις άναρθρες κραυγές της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να βρίσκεται στο ευρώ.

Ότι η ένταξή της ήταν ένα θεμελιώδες σφάλμα του προκατόχου σας Γκέρχαρντ Σρέντερ, τον οποίο επίσης περιλούσατε με χαρακτηρισμούς. Για να φτάσετε σε αυτό το κατάφωρο ψέμα, σημαίνει ότι είστε επιλήσμων όχι μόνο της σοβαρότητας που πρέπει να επιδεικνύει ένας ηγέτης, αλλά και των πραγματικών γεγονότων που έλαβαν χώρα 15 χρόνια πριν. Καλό θα ήταν λοιπόν να θυμηθείτε τα εξής:

1. Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα για να μπει στην ΟΝΕ έκανε χρήση των ελαστικών κριτηρίων του Μάαστριχτ το 1999. Με τη διαφορά ότι δεν τα έκανε ελαστικά ο Σρέντερ για να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά ο μέντοράς σας, ο Χέλμουτ Κολ, για να βοηθήσει τη Γαλλία, την Ιταλία, το Βέλγιο, και προπάντων τη Γερμανία, που τότε είχαν είτε μεγάλα ελλείμματα είτε μεγάλα χρέη. Αν δεν άλλαζαν, από τον αρχικό πυρήνα της Ενωσης θα έμπαιναν στην ΟΝΕ μόνο η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο και το ευρώ θα γινόταν το πιο σύντομο ανέκδοτο.

2. Γνωρίζετε ασφαλώς τις αγωνιώδεις μεταλλάξεις που έκαναν οι παραπάνω χώρες για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν έστω και τα ελαστικά κριτήρια. Η Γαλλία έβγαλε τα ασφαλιστικά ταμεία από το Δημόσιο, το Βέλγιο εξαγόρασε τον χρυσό της Κεντρικής Τράπεζας, η δική σας χώρα έβγαλε τα νοσοκομεία από τον προϋπολογισμό και απέκρυψε τα δημοσιονομικά ελλείμματα των Κρατιδίων.

Η Ελλάδα το μόνο που έκανε ήταν να ταξινομεί τις αμυντικές δαπάνες μόνο στο χρέος και σταδιακά στο έλλειμμα. Η μέθοδος αυτή έγινε πλέον κανόνας για όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά δεν την εφαρμόζετε αναδρομικά για την Ελλάδα για να συντηρείτε τον μύθο της λανθασμένης ένταξης. Εάν θέλετε να είστε ακριβοδίκαιη, φτιάξτε μια επιτροπή με πέντε νομπελίστες δικής σας επιλογής να επανεξετάσουν πώς μπήκαν στην ΟΝΕ όλες οι χώρες. Και τότε η συζήτηση θα γίνει πραγματικά ενδιαφέρουσα, σας το υπόσχομαι.

3. Θα έπρεπε να θυμάστε επίσης ότι δεν ήταν η Ελλάδα που αμέσως μετά είχε προβλήματα με το Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά η δική σας χώρα με τα μεγάλα ελλείμματα της περιόδου 2000-2004. Ενώ τεχνικά βεβαιώθηκε η παραβίαση του Συμφώνου, η Γερμανία απέφυγε την επονείδιστη καταδίκη και το βαρύ πρόστιμο που θα πλήρωνε το 2003 χάρις στην ελληνική παρέμβαση και ψήφο στο Eurogroup.

Θα έπρεπε να θυμάστε επίσης ότι τότε είχαν πεταχτεί μερικοί και μιλούσαν για την ακαταλληλότητα της Γερμανίας στην ΟΝΕ, αλλά επικράτησαν όσοι πίστευαν στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και υπεράσπισαν θερμά τη χώρα σας και την κοινή πορεία ολοκλήρωσης.

4. Η μεγάλη εμπειρία που έχετε στην ηγεσία της Γερμανίας θα έπρεπε να σας είχε διδάξει ότι μια χώρα μπορεί να αποτύχει όταν σε μια κρίσιμη στιγμή εφαρμοστούν λάθος πολιτικές και κανένας δεν επεμβαίνει να τις αναχαιτίσει. Έτσι και εσείς αδιαφορήσατε για τη διόγκωση του ελληνικού ελλείμματος μετά το 2007 και κανένα μέτρο δεν σκεφτήκατε μαζί με τον καταπληκτικό Μπαρόζο για να μη δυσαρεστήσετε τους ομοϊδεάτες σας.

Όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν το 2010 δεχθήκατε - μερικοί λένε ότι επιμείνατε κιόλας - να συμμετάσχει το ΔΝΤ στην εποπτεία της Ελλάδας ως δήθεν μηχανισμός αξιολόγησης. Ξεχάσατε έτσι όχι μόνο ότι οι πολιτικές του ΔΝΤ σημείωναν παντού κραυγαλέα αποτυχία, αλλά και ότι η παρέμβασή του χρειάζεται μόνο σε συναλλαγματικές κρίσεις - και τέτοια φυσικά δεν υπήρχε.

Μέχρι τότε το ΔΝΤ καμία αρμοδιότητα δεν είχε σε θέματα ευρώ και σεις το κάνατε τώρα να διαφεντεύει την πολιτική της ευρωζώνης, να δίνει συμβουλές στη Γαλλία, να προστάζει την Ισπανία και άλλα τραγελαφικά και ανιστόρητα. Ακόμη και ο υπουργός σας των Οικονομικών θέλει πλέον το ΔΝΤ να φύγει, αλλά η ζημιά έχει γίνει και είναι πολύ μεγάλη. Η δική σας ευθύνη είναι εξίσου μεγάλη και γι' αυτό θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτική στο προεκλογικό σας ακροατήριο.

5. Και κάτι τελευταίο: Καλό θα ήταν να είστε λιγότερο επικριτική με τον προκάτοχό σας καγκελάριο Σρέντερ και να γίνετε περισσότερο ευγνώμων. Του οφείλετε τουλάχιστον δύο πράγματα: πρώτον, η δική του φορολογική μεταρρύθμιση και οι συμφωνίες με τα συνδικάτα ήταν εκείνες που έφεραν ξανά επενδύσεις στη Γερμανία και από ελλειμματική χώρα την έκαναν πάλι ανταγωνιστική. Τους καρπούς της πολιτικής Σρέντερ δρέψατε και επιβληθήκατε σήμερα ως ισχυρότερη οικονομία στην Ευρώπη.

Δεύτερον, ο Σρέντερ ήταν εκείνος που, μαζί με τον Σιράκ της Γαλλίας και τον Σημίτη ως προεδρεύοντα το 2003 στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αντιτάχθηκαν στα αγγλοαμερικανικά σχέδια εισβολής στο Ιράκ. Η Γερμανία γλίτωσε έτσι όχι μόνο χιλιάδες φαντάρους που θα είχαν σκοτωθεί, αλλά και το στίγμα του εισβολέα που θα την καταδίωκε ακόμα, όπως γίνεται τώρα με τη Βρετανία.

Είναι πιθανόν, ως μεγαλωμένη σε μαρξιστικό καθεστώς, να πιστεύετε ότι η Ιστορία γράφεται όπως κάθε φορά εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κόμματος. Όμως έπειτα από τόσα χρόνια στο τιμόνι της Γερμανίας θα έχετε μάθει ότι η παραχάραξη της Ιστορίας είναι το πρώτο βήμα για την υπονόμευση και καταρράκωση της κοινωνίας - και αυτής που την υφίσταται, αλλά και αυτής που την κάνει. Σκεφτείτε το με δικά σας παραδείγματα».

Δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής

Ο κ. Νίκος Χριστοδουλάκης είναι πρώην υπουργός, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο.


 Εξαιρετικός!

12/8/13

Η Μεγάλη Υφεση του ’30 μοιάζει με νεροποντή σε σχέση με την ελληνική ολική καταστροφή


38-39-2-thumb-medium    http://www.enet.gr
                                          ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χ. Ι. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ   
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Β. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ο πρόεδρος στο Levy Economics Institute του Bard College, εκτελεστικός αντιπρόεδρος και καθηγητής Οικονομικών στην έδρα «Jerome Levy» στο Bard College, μιλάει για την ελληνική οικονομική κρίση μέσα από τα στοιχεία της οικονομετρικής ανάλυσης του Ινστιτούτου που έγινε με ένα ειδικά διαμορφωμένο μακροοικονομικό μοντέλο για τη χώρα μας
Τον περασμένο μήνα, το διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Οικονομικών Levy στη Νέα Υόρκη δημοσίευσε μια οικονομετρική ανάλυση για την ελληνική οικονομική κρίση με βάση ένα ειδικά διαμορφωμένο μακροοικονομικό μοντέλο για την Ελλάδα, αλλά στο πρότυπο του μοντέλου που χρησιμοποιεί το Ινστιτούτο με τεράστια επιτυχία τις τελευταίες δεκαετίες για την οικονομία των ΗΠΑ. Τα αποτελέσματα της έρευνας έχουν καλυφθεί από διάφορα μεγάλα δημοσιογραφικά μέσα, συμπεριλαμβανομένου του Reuters. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μέρος της οποίας αναρτήθηκε στο αμερικανικό ηλεκτρονικό έντυπο «Truthout», ο πρόεδρος του Levy Institute Δημήτρης Β. Παπαδημητρίου και επικεφαλής της οικονομετρικής μελέτης που διεξήχθη μιλά για την αποτυχία του προγράμματος της τρόικας και την ελληνική καταστροφή που συντελείται.
Οι δημόσιες δαπάνες
* Η οικονομετρική ανάλυση του Levy Economics Institute για τις επιπτώσεις της «επεκτατικής λιτότητας» στην Ελλάδα, που πρόσφατα κυκλοφόρησε, απορρίπτει τους ισχυρισμούς της Ε.Ε. και του ΔΝΤ ότι το πείραμα βρίσκεται στο «σωστό δρόμο» και στην ουσία διακωμωδεί την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να εμφανίσει τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας και δημοσιονομικής προσαρμογής ως ένα ελληνικό «success story». Περιγράψτε μας εν συντομία τα ευρήματα και τα συμπεράσματα της μελέτης.
- Η Μεγάλη Υφεση της Ελλάδας ολοκληρώνει πλέον μία εξαετία, με την οικονομία να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση από την έναρξη της εφαρμογής της πολιτικής της λιτότητας ως προαπαιτούμενο της δανειακής συμφωνίας του Μαΐου του 2012, μια πολιτική που όχι απλώς συνεχίζει να εφαρμόζεται αλλά εντατικοποιείται, καθώς χειροτερεύει η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Η Μεγάλη Υφεση στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’30 μοιάζει, πλέον, με μια έντονη νεροποντή εν συγκρίσει με την ολική καταστροφή που συντελείται στην Ελλάδα εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών. Στη μελέτη εξηγούμε τους λόγους γι’ αυτό.
Για παράδειγμα, έπειτα από πέντε χρόνια βαθιάς ύφεσης (1929-1934) όπου το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά περίπου 20%, η αμερικανική οικονομία άρχισε να βελτιώνεται, ξεκινώντας την αντίστροφη πορεία προς την ανάπτυξη. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αντιθέτως, η χώρα έχει χάσει ήδη αρκετά πάνω από το 20% του ΑΕΠ από το επίπεδο που είχε διαμορφωθεί το 2008, ενώ συνεχίζεται ακάθεκτη η καθοδική πορεία της οικονομίας. Η ανεργία στις ΗΠΑ άρχισε να μειώνεται μετά το τέταρτο έτος της ύφεσης, ενώ στην Ελλάδα η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται (έχοντας ήδη ξεπεράσει τα επίπεδα ανεργίας που καταγράφηκαν στις ΗΠΑ στο αποκορύφωμα της Μεγάλης Υφεσης) και η τάση αυτή δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι αναστροφής. Κατά το πέμπτο έτος της Μεγάλης Υφεσης, οι προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες άρχισαν να ανακάμπτουν στις ΗΠΑ ενώ στην Ελλάδα μειώθηκαν πέρυσι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά από την έναρξη της κρίσης.
Η πιο σημαντική διαφορά μεταξύ των αντίστοιχων τροχιών των δύο οικονομιών εντοπίζεται στις δαπάνες δημόσιας κατανάλωσης, μη συμπεριλαμβανομένων των επενδύσεων σε έργα υποδομών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι δαπάνες δημόσιας κατανάλωσης συνέχισαν να αυξάνονται κατά τη διάρκεια της ύφεσης, αποτρέποντας την ελεύθερη πτώση της οικονομίας, ενώ στην Ελλάδα έχουν συρρικνωθεί δραματικά – κατά 9,1% μόνο το περασμένο έτος, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μείωσης στη συνεχιζόμενη συρρίκνωση της οικονομίας.
Ως γνωστόν, η απασχόληση στην Ελλάδα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση: πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας έχουν χαθεί από τον Οκτώβρη του 2008, αντιπροσωπεύοντας μείωση της απασχόλησης της τάξης άνω του 28%, ενώ τον Μάρτη του 2013 η «επίσημη» ανεργία κατέγραψε πάνω από 1,3 εκατομμύριο ανέργους, αντιπροσωπεύοντας το 27,4% του εργατικού δυναμικού, που είναι το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των τελευταίων τριάντα ετών σε οποιαδήποτε βιομηχανοποιημένη χώρα του δυτικού κόσμου.
Οσον αφορά το χρέος, η μείωση του οποίου αποτελούσε πρωταρχικό δήθεν στόχο του βίαιου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας, αυξάνεται σταθερά από το 2010, καταλήγοντας μετά το τέλος του πρώτου τριμήνου του 2013 στο 160,50% – ακόμη και έπειτα από ένα μεγάλο κούρεμα που έλαβε χώρα στους ιδιώτες κατόχους ελληνικού κρατικού χρέους το 2012.
Η «επεκτατική λιτότητα»

Οι σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες (ραγδαία πτώση του ΑΕΠ, αύξηση του χρέους, μαζική ανεργία, αυξανόμενη φτώχεια, διευρυνόμενη ανισότητα κ.ο.κ.) είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα μιας ηλίθιας πολιτικής που βασίζεται σε μια σαθρή οικονομική θεωρία, η οποία προβάλλει την «επεκτατική λιτότητα» μαζί με τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας ως την καλύτερη συνταγή για τη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη σε χώρες όπως η Ελλάδα, δηλαδή για χώρες με μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και υψηλές αναλογίες δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ. Στη μελέτη που αναφέρατε, υποστηρίζουμε, με βάση προσομοιώσεις που είναι βασισμένες σε ένα μακροοικονομικό μοντέλο αποθεμάτων-ροών και ειδικά κατασκευασμένο για την ελληνική οικονομία, ότι η παρατεταμένη λιτότητα θα οδηγήσει σε συνεχή πτώση της απασχόλησης δεδομένου ότι το πραγματικό ΑΕΠ δεν θα αυξηθεί αρκετά γρήγορα για να αποτρέψει, πόσω μάλλον να αντιστρέψει, την πτωτική τάση στην αγορά εργασίας.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι παράλογο να θεωρεί κανείς ως θετικά σημάδια όλα αυτά τα φρικτά αποτελέσματα, πόσω μάλλον ως μια «επιτυχημένη ιστορία». Αλλά οι φριχτές οικονομικές και κοινωνικές τάσεις που βλέπουμε δεν αποτελούν καμία έκπληξη: αντιθέτως, ήταν αναμενόμενες ως επακόλουθα απαξιωμένων οικονομικών υποθέσεων που συνδέονται με το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Οι προσομοιώσεις του Ινστιτούτου Levy δείχνουν ξεκάθαρα ότι η δημοσιονομική συστολή σε περιόδους ύφεσης δεν οδηγεί σε μια «επιτυχημένη ιστορία», αλλά -αντιθέτως- στην επιταχυνόμενη πτώση της οικονομίας.
Η συνεχιζόμενη καταστροφή στην Ελλάδα είναι τόσο τεράστια που κάνει το νου να σαστίζει. Η αναστροφή των οικονομικών τάσεων στην Ελλάδα θέτει σοβαρές προκλήσεις πολιτικής, καθώς οι επιλογές έχουν στενέψει αφόρητα. Σε ένα διάστημα περίπου τριάμισι ετών, ένα άγριο νεοφιλελεύθερο πείραμα έχει μετατρέψει την Ελλάδα από ανεπτυγμένη οικονομία σε αναδυόμενη οικονομία που βρίσκεται στα πρόθυρα μιας ανθρωπιστικής κρίσης. Στο σημείο αυτό, τίποτα λιγότερο από ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης στιλ Μάρσαλ δεν θα μπορούσε να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση και να ανακτηθεί ο χαμένος πλούτος του ΑΕΠ. Στις προσομοιώσεις της οικονομετρικής ανάλυσης που κάναμε για την ελληνική οικονομική κρίση, ένα σχέδιο ανάκαμψης της τάξης των 40 δισ. ευρώ, εστιασμένο γύρω από τη δημόσια κατανάλωση και επένδυση, θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα πραγματικό ελληνικό «success story».
Τα «σενάρια» ΔΝΤ και Ε.Ε.
* Πάνω σε ποια βάση, λοιπόν, ανέμεναν οι διεθνείς δανειστές της χώρας ότι θα λειτουργήσει επιτυχώς η πολιτική της λιτότητας στην περίπτωση της Ελλάδας, ιδίως όταν η οικονομία βρισκόταν ήδη σε ύφεση; Και γιατί δεν τερματίζουν αυτή την επικίνδυνη επιδίωξη, όταν όλα τα οικοδομικά στοιχεία αποκαλύπτουν πόσο αποτυχημένο είναι το εν λόγω πείραμα;
- Πρόσφατες εκθέσεις του ΔΝΤ αναφέρουν ανησυχίες που εκφράστηκαν σχεδόν εξαρχής από οικονομολόγους του Ταμείου σχετικά με την πρώτη δανειακή συμφωνία. Αλλά είναι φανερό ότι αγνοήθηκαν αυτές οι απόψεις και, αντί να υπάρξει ένα πραγματικό πρόγραμμα διάσωσης, το Ταμείο και η Ε.Ε. επικεντρώθηκαν στη διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών λόγω της μεγάλης έκθεσής τους σε ελληνικά κρατικά ομόλογα. Ηλπιζαν πως με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαν επίσης να αποτρέψουν τη διάβρωση της επενδυτικής εμπιστοσύνης και τη μετάδοση της κρίσης σε άλλες υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης όπως η Ισπανία και η Ιταλία.
Τόσο το ΔΝΤ όσο και η Ε.Ε. παρουσίαζαν ενθαρρυντικά σενάρια σχετικά με τις επιπτώσεις των πολιτικών που εφάρμοζαν στην Ελλάδα, αλλά οι προβλέψεις τους ήταν βασισμένες σε λανθασμένες εκτιμήσεις γύρω από τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας και εσφαλμένες εκτιμήσεις των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών και τις επιπτώσεις που θα είχε η λιτότητα σε μια οικονομία που βρισκόταν ήδη σε ύφεση. Ωστόσο, παρά την παραδοχή του ΔΝΤ ότι διέπραξε σημαντικά λάθη, τόσο το Ταμείο όσο και η Ε.Ε. απορρίπτουν την ανάγκη αναθεώρησης ή απόρριψης του προγράμματος που εφαρμόζουν, επιμένοντας δογματικά ότι το πρόγραμμα είναι «σε γενικές γραμμές σωστό». Στο τέλος, όμως, θα πρέπει να προχωρήσουν αναγκαστικά σε άλλο ένα «κούρεμα» χρέους προτού τερματίσουν το πρόγραμμα, καθώς η αποτυχία του ελληνικού προγράμματος μπορεί να βάλει ταφόπλακα στην ίδια την ύπαρξη του ΔΝΤ και να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρωζώνης.
Το νεοφιλελεύθερο δόγμα
* Ενα από τα κύρια επιχειρήματα της τρόικας για νεοφιλελεύθερες οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα είναι ότι η αγορά εργασίας στη χώρα είναι ιδιαίτερα άκαμπτη. Πώς ακριβώς ορίζει κανείς τις άκαμπτες αγορές εργασίας και σε ποιο βαθμό αληθεύει ο ισχυρισμός των νεοφιλελεύθερων ότι επηρεάζουν αρνητικά την οικονομία;
- Οι εκφράσεις αυτού του είδους είναι ιδεολογικά φορτισμένες. Με την έννοια άκαμπτες αγορές, αυτό που εννοούν οι νεοφιλελεύθεροι είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να προστατεύονται από ισχυρά συνδικάτα με διαπραγματευτικές συμφωνίες που καλύπτουν μισθούς και επιδόματα και περιλαμβάνουν ρήτρες σχετικά με τις διακρίσεις στην πρόσληψη και την απόλυση εργαζομένων και πρόσβαση στις κρατικές αρχές για μη συμμόρφωση των επιχειρήσεων. Το νεοφιλελεύθερο δόγμα δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε αγορές προϊόντων και εργασίας. Αλλά η εργασία δεν είναι όπως το ρύζι όπου η τιμή του ανεβαίνει ή κατεβαίνει με βάση τη ζήτηση και την προσφορά. Με βάση τη λογική του νεοφιλελευθερισμού, η εργασία είναι απλά κόστος που πρέπει να μειωθεί, όχι περιουσιακό στοιχείο που πρέπει να αναπτυχθεί. Υπάρχουν όλο και περισσότερες αποδείξεις από οικονομικές μελέτες που παρουσιάζουν αντίθετα συμπεράσματα από αυτά στα οποία έχει καταλήξει η νεοφιλελεύθερη σκέψη.
Η διόγκωση της ανεργίας
* Οι μισθοί έχουν πετσοκοπεί δραματικά στην Ελλάδα, ωστόσο η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται. Ποιος επωφελείται από χαμηλόμισθους εργαζομένους;
- Με βάση τον εναρμονισμένο δείκτη ανταγωνιστικότητας για το μοναδιαίο κόστος εργασίας, το σχετικό μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα έχει μειωθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρωζώνη – με εξαίρεση τη Γερμανία, η οποία διατηρεί συστηματικά χαμηλές τιμές μέσω της συμπίεσης των μισθών. Παρά τους χαμηλότερους μισθούς, η ανεργία στην Ελλάδα διογκώνεται επειδή η χώρα βρίσκεται σε ύφεση που έχει προκληθεί από τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη λιτότητα, η οποία συνθλίβει τόσο τη δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση όσο και τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις. Κάτω από αυτές στις συνθήκες, η αυξανόμενη ανεργία θα σπρώξει ακόμα προς τα κάτω τους μισθούς, ωφελώντας φυσικά τον ιδιωτικό εταιρικό τομέα και το μεγάλο κεφάλαιο και ωθώντας ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό του εργαζόμενου πληθυσμού στα όρια της φτώχειας.
Η αδιαφορία των δανειστών
* Τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και η Ε.Ε. έχουν δείξει τρομερή αδιαφορία μέχρι τώρα για τη μάστιγα της ανεργίας στην Ελλάδα, η οποία, ανάμεσα σε άλλους παράγοντες, στρέφει όλο και μεγαλύτερο μέρος των νέων στην αγκαλιά του νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή. Ποιος είναι ο κύριος λόγος για τον οποίον δεν λαμβάνονται δραστικά μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας;
- Δε νομίζω ότι η ελληνική κυβέρνηση αδιαφορεί για τη μάστιγα της ανεργίας, αν και είναι γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν ανέπτυξαν ποτέ κατάλληλες πολιτικές για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ελλάδα, η οποία είχε ανέκαθεν κυκλικά και διαρθρωτικά αίτια. Το πρόβλημα είναι ότι από τη στιγμή που μια χώρα αναγκάστηκε να δεχτεί χρήματα από άλλους, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να αποδεχθεί τους όρους που έθεσαν οι δανειστές. Οι δανειστές αδιαφορούν για την απώλεια της παραγωγικότητας και την αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και όλων των άλλων οικονομικών δεινών που συνοδεύουν τις συμφωνίες δανεισμού όταν μια χώρα έχει χρεοκοπήσει. Αυτό που είναι απόλυτα βέβαιο είναι ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έπαιξαν ποτέ σωστά τα χαρτιά τους απέναντι στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη και την Ουάσιγκτον. Αυτό που μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τις ελληνικές κυβερνήσεις είναι για το γεγονός ότι αποδέχονται συνεχώς ακόμη σκληρότερα μέτρα λιτότητας, προσποιούμενες ότι οι ιδεολογικές μετατοπίσεις είναι διαζευγμένες από τις οικονομικές συνθήκες που προκύπτουν από τις ίδιες τις δράσεις τους.
Ελαττωματικός σχεδιασμός
* Η οικονομετρική ανάλυση του Ινστιτούτου Levy σχετικά με την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας περιλαμβάνει προσομοιώσεις μοντέλων προκειμένου να αξιολογήσει τις επιπτώσεις της λιτότητας για τα επόμενα χρόνια. Τι πρέπει να αναμένει ο ελληνικός λαός εάν συνεχιστούν οι σημερινές πολιτικές λιτότητας;
- Οι προβλέψεις μας αποκαλύπτουν τον ελαττωματικό σχεδιασμό του προγράμματος της τρόικας, που καταλήγει σε ασυνεπείς στόχους όσον αφορά τις αναλογίες ελλείμματος προς ΑΕΠ, την αύξηση του ΑΕΠ και την ανεργία και δείχνουν ότι, σε περίπτωση που συνεχιστεί το συμφωνηθέν πρόγραμμα λιτότητας, η ανεργία θα αυξηθεί στο 34% έως το τέλος του 2016, απορρίπτοντας τις προβλέψεις της τρόικας για ποσοστό ανεργίας λίγο πάνω από το 20%. Φυσικά, είναι εκπληκτικό, ακόμη και αν αποδειχτούν σωστές οι προβλέψεις της τρόικας, και υπάρχουν πολλοί λόγοι να πιστεύει κανείς ότι θα πέσουν και πάλι έξω (σκεφτείτε μόνο ότι η τρόικα έχει ήδη αναθεωρήσει τέσσερις φορές προς το χειρότερο τις προβλέψεις της για την ελληνική οικονομία!), να θεωρείται δείγμα επιτυχίας του προγράμματος που εφαρμόζεται για τη λεγόμενη «διάσωση» της χώρας ένα ποσοστό ανεργίας που ξεπερνά το 20%.

29/7/13

Το τραγικό “success story”



Το πραγματικό “success story” αρχίζει κάπου στο 2000. Η χώρα μας πλέον βρίσκεται στη πρώτη ζώνη της ΕΕ έτοιμη πλέον για το ευρω, δηλαδή μια ισχυρή οικονομία που ο καθένας θα ήθελε να δανείσει με χαμηλό επιτόκιο αλλά μεγάλη ασφάλεια!
Και βέβαια οι πολίτες ενός φερέγγυου κράτους δεν θα μπορούσαν να μην είναι και αυτοί το ίδιο φερέγγυοι! Προφανώς λοιπόν και αυτοί θα απολάμβαναν άφθονο και φτηνό δανεισμό δηλαδή φθηνό χρήμα. Ίσως η επταετία μέχρι τη κρίση να ήταν η μοναδική μεταπολεμική περίοδος που ο καθένας μπορούσε να έχει σχεδόν ότι επιθυμούσε. Οι τράπεζες, μιας ισχυρής οικονομίας, δανειζόταν από την παγκόσμια αγορά με χαμηλότατα επιτόκια και στη συνέχεια τα διοχέτευαν στους φερέγγυους πολίτες, με το σχετικό κέρδος βέβαια, ώστε να είναι όλοι ευτυχισμένοι.
Η χώρα ζούσε την «ανάπτυξη» εξ αιτίας της κατανάλωσης! (ετσι το λέγανε οι επίσημοι).
Η ευτυχία αυτή όμως δεν ήταν για όλους. Αν ήσουν καταναλωτής θα εύρισκες ένα δάνειο στα μέτρα σου για να αγοράσεις το αγαθό της πολυεθνικής που επιθυμούσες, αν πάλι ήθελες σπίτι, οικόπεδο κτλ δηλαδή κάτι πάγιο, ε τότε σου άνοιγαν και το θησαυροφυλάκιο για να σε δανείσουν, αν όμως ήσουν ένας βιοτέχνης παραγωγός, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο απλά. Δύσκολα θα σου δάνειζαν κεφάλαιο κίνησης και ας ζητούσες ένα πόσο, όσο έκανε ένα καλό αυτοκίνητο. Αν πάλι ήθελες για παράδειγμα 300.000 για να αγοράσεις ένα μηχάνημα, όσα έδιναν δηλαδή για ένα σπίτι 120 τμ (με τους ημιυπαίθριους φυσικά) τα πράγματα δυσκόλευαν περισσότερο. Έπρεπε να προσημειώσεις ακίνητο, δηλαδή πάλι το πάγιο χρηματοδοτούσαν.
Γιατί τα λέω αυτά; Μα για να τονίσω ότι το χρήμα που μπήκε στο τόπο μας, τα πραγματικά χρόνια του “success story” και διαχειρίσθηκε από τον ιδιωτικό τομέα (όχι αυτά που δανείστηκε το δημόσιο για να τα κατασπαταλήσει) κατασπαταλήθηκαν, με τις οδηγίες των ιδιωτικών πιστωτικών ιδρυμάτων, σε εφήμερα καταναλωτικά αγαθά των πολυεθνικών και σε μη εμπορεύσιμα, λόγω πληθωρισμού, πάγια. Αυτό που λέμε φούσκα του ακινήτου, ήταν ουσιαστικά ένας πληθωρισμός του παγίου, που όμως δεν το λέγαμε πληθωρισμό, ακούγεται άσχημα και σε αποτρέπει από την αγορά του, αλλά αύξηση της αξίας του! Αποτέλεσμα βέβαια του χρήματος που διοχέτευαν οι τράπεζες προς τα ακίνητα.
Στο δια ταύτα, την χρυσή εποχή, στο καλό ιδιωτικό τομέα, τότε που το χρήμα έρεε, ο ρόλος των τραπεζών ήταν τουλάχιστον ύποπτος. Για να συνομωσιολογίσω και γω λίγο θα υποθέσω ότι οι αγορές δάνειζαν τις τράπεζές μας επειδή έβλεπαν ότι τα δανεικά κεφάλαια δεν αξιοποιούντο ανταγωνιστικά ενάντια στις πολυεθνικές κτλ. Αντιθέτως σε μεγάλο βαθμό επέστρεφαν στο πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Δεν χρησιμοποιούσαμε το φτηνό χρήμα για να δημιουργήσουμε τις υποδομές για τη παραγωγή πλούτου, ήταν και ο ιδιωτικός τομέας το ίδιο αναποτελεσματικός όσο και ο δημόσιος και όλα τα λεφτά που μπήκαν την εποχή του “success story” τελικά χάθηκαν και η κρίση μας βρήκε ξεβράκωτους.
Επιλογή των τραπεζών μας ή σενάρια συνομωσίας;

ΥΓ Για τους εραστές του σεναρίου ότι το κακό και δύστροπο κράτος απέτρεψε τις παραγωγικές επενδύσεις και ότι αυτά ήταν αποτελέσματα και όχι επιλογές, απλά να θυμίσω ότι οι πολεοδομίες ίσως ήταν οι πλέον ανοργάνωτες και διεφθαρμένες υπηρεσίες, όμως σε τίποτε δεν εμπόδισε η οικοδομή να βιώσει τέτοια άνοδο. Αν το χρήμα το διοχετεύαμε στην παραγωγή, παρ’ όλες τις διοικητικές δυσκολίες, τώρα κάτι θα παράγαμε και δεν θα βιώναμε τόσο σκληρά τη κρίση.

28/6/13

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;



Είναι γεγονός ότι κατανοώ την ανάγκη για εκσυγχρονισμό του δημοσίου, επιθυμώ και γω μια αναμόρφωση σύμφωνα με τα σύγχρονα τεχνολογικά δεδομένα, με στόχο περισσότερες, καλύτερες και δικαιότερες παροχές για τον πολίτη και μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα των φόρων.
Σε επίπεδο επικεφαλίδων θα έλεγα ότι συμφωνώ για την ανάγκη αναμόρφωσης του δημοσίου με όλο το πολιτικό φάσμα, ακόμα και με τους νεοφιλελεύθερους,  όμως με ξένιζε το πάθος που επιδεικνύουν γι’  αυτό το σκοπό. Γιατί τόση πρεμούρα για να διορθώσουν το δημόσιο; Η βελτίωση των παροχών από το κράτος είναι το Νο 1 ζήτημα σήμερα;
Η απάντηση λοιπόν ήρθε από ένα άρθρο του κ του Θάνου Τζήμερου στο protagon (νομίζω ότι ο κ Τζήμερος είναι αντιπροσωπευτικότατος εκφραστής του νεοφιλελευθερισμού) .
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=25471
Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων:

«Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτή η τραγωδία είναι η εκ βάθρων αναμόρφωση του Δημοσίου, που οδηγεί σε μείωση των δαπανών του, που οδηγεί σε μείωση των φόρων, που οδηγεί σε αύξηση της κατανάλωσης και των επενδύσεων, που οδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης, που οδηγεί σε αύξηση της παραγωγής, που οδηγεί σε ανάκαμψη. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ!».

Τώρα λοιπόν που κατάλαβα να μερικές παρατηρήσεις:
  1. Η αναβάθμιση λοιπόν του δημοσίου έχει σαν κύριο στόχο την μείωση των δαπανών του κράτους. Όχι την καλύτερη λειτουργία ούτε την ανταποδοτικότητα για τους πολίτες, αρκεί η μείωση των φόρων.
  2. Για τον στόχο αυτό έχουν επιλεγεί οι απολύσεις των υπαλλήλων (δεν το γράφει ακριβώς έτσι ο Τζήμερος, όμως δεν το έχει κρύψει ποτέ, αλλά και οι υπόλοιποι που το κρύβουν αυτό έχουν στο μυαλό), καθ’ ότι όλες οι άλλες δυνατές περικοπές έχουν γίνει σε υπερθετικό βαθμό. Το δημόσιο δεν πληρώνει πλέον ούτε τις συμβατικές υποχρεώσεις του.
  3. Και τι θα κάνουμε λοιπόν τα χρήματα που δεν θα τα δίνουμε στο δημόσιο για την πληρωμή των μισθών των απολυμένων, τα «πλεονάσματά μας!» δηλαδή από την μείωση των φόρων; Μα αυτό είναι αυτονόητο, θα τα δώσουμε στην κατανάλωση, δηλαδή στους ιδιώτες. Αν και δεν είναι τίποτα πλέον αυτονόητο να δεχτώ ότι είναι μια πολύ πιθανή εκδοχή.
  4. Μια πρώτη απορία: Πόσο διαφορετικό είναι για την αγορά αν ο καταναλωτής είναι ιδιωτικός αντί για δημόσιος υπάλληλος; Τα πλεονάσματα προς κατανάλωση θα προέλθουν ουσιαστικά από τη μείωση των μισθολογικών εξόδων του δημοσίου που πάλι καταναλωνόταν, τι έχει να κερδίσει από αυτή την αλλαγή η αγορά;
  5. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν την αύξηση της κατανάλωσης αφού τελικά τα χρήματα που θα πέφτουν στην αγορά είναι πάλι τα ίδια. Η αύξηση των επενδύσεων συνεπώς αποτελεί επιθυμία του κ Τζήμερου. Δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για να κάνει επενδύσεις ο ιδιώτης μέσα σε μια το πολύ στατική αγορά.
  6. Από την στιγμή λοιπόν που οι επενδύσεις είναι τελικά ευχές, η συνέχεια του σεναρίου είναι επιστημονική φαντασία. Μπορούμε να ευχηθούμε και αύξηση της απασχόλησης και αύξηση της παραγωγής και τη πολυπόθητη ανάκαμψη.
  7. Και η τελευταία παρατήρησή μου λέει ότι, από την στιγμή που επιλέγεις Κέυνς για την ανάκαμψη, κάντο σωστά και μη το ξεφτιλίζεις με τη νεοφιλελεύθερη συρρίκνωση του δημοσίου που δεν έχει λογική ιδιαίτερα μέσα στη κρίση.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;

Ναι, υπάρχει ο δρόμος που λέει δώστε αξία στη εργασία και την παραγωγή στον τόπο μας, σταματήστε την καταστροφική ομογενοποίηση της παγκοσμιοποίησης. Με κάθε τρόπο πρέπει να αποκτήσουμε ένα κομμάτι από την παγκόσμια παραγωγική πίτα, ικανή για να ζήσουμε και να ευημερήσουμε. Και αυτό δεν είναι θέμα αγορών, ούτε αυτορυθμίζεται, είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών και συλλογικών προσπαθειών. Αυτό κάνουν όλοι οι επιτυχημένοι, οι υπόλοιποι απλά καταναλώνουν και διαχειρίζονται τη μιζέρια τους, κάτι σαν αυτά που μας λέει ο κ Τζήμερος και οι συν αυτώ νεοφιλελεύθεροι.

26/6/13

Που Πήγαν Τα Λεφτά



Μια εικόνα χίλιες λέξεις.

20/6/13

ΝΕΡΙΤ Vs ΔΝΤ



ΤΟ ΕΡΤ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟ ΝΕΡΙΤ
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΞΕΝΕΡΩΤΟ ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΑΤΕ ΓΙΑ .......
Δ.Ν.Τ.  (ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΕΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ).

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ KAI TI ΘΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ.


14/6/13

ΕΡΤ Εκπαιδευτική Τηλεόραση.



Πάντα υποστήριζα ότι οι κοινωνικοί αγώνες για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να έχουν το στοιχείο της πρωτοτυπίας, του απρόβλεπτου ή να επικεντρώνονται 100% στο στόχο. Στις άλλες περιπτώσεις όταν μια αντίδραση είναι προβλέψιμη, αυτός που ασκεί την εξουσία προετοιμάζεται και τελικά την εξουδετερώνει, όση μαζικότητα και αν διαθέτει.
Όταν απεργούσαν για παράδειγμα τα Μέσα Μαζικών Μεταφορών στη καλύτερη περίπτωση γινόταν μια παρέλαση από το Σύνταγμα άντε και κάποιο χημικό και …..απίστευτη ταλαιπωρία για τον κόσμο που εύκολα μπορούσε κάποιος να τον στρέψει κατά των απεργών. Τα αποτελέσματα συνήθως πενιχρά. Υποστήριζα λοιπόν ότι η απεργία έπρεπε να γίνεται με τα μέσα στο δρόμο χωρίς εισιτήριο, δωρεάν. Ετσι η απεργία θα έβλαπτε μόνο την διοίκηση αλλά κυρίως οι απεργοί θα κέρδιζαν τον κόσμο, το πλέον σημαντικό για μια κινητοποίηση.
Στη περίπτωση της ΕΡΤ λοιπόν συνέβη το απρόβλεπτο. Η κυβέρνηση θέλοντας να κρύψει τις αποτυχίες της ενεργοποιεί το σχέδιο «εξυγίανσης»-κλεισίματος. Λογικά οι σχεδιαστές θα περίμεναν την απεργία συμπαράστασης των δημοσιογράφων της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ άντε και μια παρέλαση στο Σύνταγμα με μπόλικα χημικά. Στη πράξη όλοι θα ασχολούνταν με την απεργία, θα περνούσαν στα ψιλά τα δύσκολα και κάποια στιγμή θα ξεφούσκωνε.
Το σενάριο εξελίχθηκε προβλέψιμα ….όμως η ΕΡΤ δεν εσίγησε. Οι εργαζόμενοι δεν απείργησαν! όπως έκαναν παλαιότερα, αλλά συνέχισαν να εργάζονται με ανοιχτές τις πόρτες στον κόσμο. Αν και η κυβέρνηση έστειλε τα ΜΑΤ για να κλείσει τους πομπούς κτλ τα εναλλακτικά μέσα πρόβαλαν την ΕΡΤ που εξέπεμπε, όταν μάλιστα άρχισε να αναμεταδίδει και η EBU ΕΡΤ, η νίκη ήταν ολοκληρωτική.
Μια μικρή αλλαγή στις αρχικές συνθήκες προκάλεσε τον απόλυτο εκτροχιασμό των σχεδίων της κυβέρνησης. Η πρωτοτυπία των εργαζόμενων της ΕΡΤ (σχετικά με το παρελθόν)  να μη σταματήσουν να εργάζονται, έκανε την κινητοποίηση την πλέον  αποτελεσματική και άκρος φιλολαϊκή. Λογικά η κυβέρνηση θα κάνει πίσω και θα αποδεχθεί τη ήττα της.
Η ΕΡΤ δίδαξε πως πρέπει να γίνονται οι κοινωνικοί αγώνες (ας διδαχτούν και οι καθηγητές).
 

12/6/13

ΕΡΤ Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ



Δεν κατάλαβα.
Όλοι λένε ότι η ΕΡΤ ήταν ένας κακοδιαχειρισμένος οργανισμός.
ΟΚ .
Δηλαδή οι άλλοι οργανισμοί της ενημέρωσης έχουν καλή διαχείριση;
Δεν χρωστάνε στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία της Μιχαλούς;
Δεν δανείζονται με κρατικές παρεμβάσεις;
Και όταν γράψουν ζημίες στις τράπεζες και το ασφαλιστικό ποιος θα πληρώσει τη ζημιά;
Καταργώντας την ΕΡΤ τι θα φτιάξει διαφορετικό;
Γιατί αν μιμηθεί τον ιδιωτικό τομέα (που δεν έχει τους κακούς συνδικαλιστές) άστα να πάνε.

Σαν πολύ παραμύθι δεν έχει πέσει.

Και κάτι ακόμα
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κρατική ΕΡΤ χρηματοδοτείται από τους πολίτες μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ άρα πρέπει να υπάρχει η βέλτιστη διαχείριση.
ΟΚ
Δηλαδή η ιδιωτική τηλεόραση είναι δωρεάν;
Οι εργαζόμενοι αμείβονται από την τσέπη των καλονάρχων;
Μήπως τα έσοδα προέρχονται από κρατική διαφήμιση και διαφημιζόμενα καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες τα οποία φυσικά πάλι εμείς πληρώνουμε;
Όλοι θα ξέρεται τη τεράστια διαφορά της τιμής στα διαφημιζόμενα προϊόντα σε σχέση με τα μη διαφημιζόμενα.
Εκεί γιατί ανεχόμαστε τέτοια διαχείριση που αν δεν υπήρχε πολιτική βούληση κανονικά θα έπρεπε να είχαν κλείσει όλα.

Και κάτι ακόμα που δεν μπορώ να το ξεπεράσω.
Απέναντι στα τουρκικά σήριαλ η κρατική τηλεόραση είχε να επιδείξει:
Ανιχνεύσεις
Εξάντας
Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα
Το Κουτί της Πανδώρας
Αληθινά Σενάρια
Ριμέϊκ
Έτσι Βλέπω τον Κόσμο
Animated Φιλόσοφοι
Η Εποχή των Εικόνων
Του Νερού τα Παραμύθια
Μένουμε Ελλάδα
Λαβύρινθος
Ανταποκριτές
Ευρώπη των 27
Balκan Express
Η Μηχανή του Χρόνου
Σαν Σήμερα τον 20ο Αιώνα
Στα άκρα.

Και άλλα που δεν θυμάμαι τώρα.

Και για να είμαστε λογικοί, κανένας δεν αντιτίθεται στον εξορθολογισμός οποιοδήποτε δημόσιου οργανισμού. Η λογική του ξεπουλήματος ή της καταστροφής είναι που με πειράζει.
Πάντως στη προκειμένη περίπτωση, η μέθοδος και το timing που επελέγη από την κυβέρνηση για τη «εξυγίανση» του μέσου, είναι φανερό ότι αλλού στοχεύει (βλέπε ΔΕΠΑ για να μη ξεχνιόμαστε). 

Η ΕΡΤ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. 

22/5/13

Τρία Χρόνια Ζεϊμπέκικο



Το blog συμπλήρωσε αισίως τα τρία χρόνια . Κάνοντας ένα απολογισμό νιώθω λίγο δικαιωμένος επειδή οι κύριες επιλογές που πρόβαλα, από την πρώτη ανάρτηση, για την αντιμετώπιση της κρίσης, στην πορεία υιοθετήθηκαν από αρκετούς φορείς και επώνυμους. Αν και δεν υπήρχε βέβαια η προβολή που θα έπρεπε τελικά είναι σημαντικό ότι αρκετά προϊόντα φέρουν πλέον υπερήφανα την ελληνική σημαία.
Η επιλογή στα ελληνικά προϊόντα, για να στηρίξουμε θέσεις εργασίας στον τόπο μας, έγινε κατανοητό από μεγάλη μερίδα των καταναλωτών, όπως και η ανάγκη περιορισμού του εμπορικού ελλείμματος, σαν κύρια επιλογή αντιμετώπισης της κρίσης, υιοθετήθηκε από πολλούς οικονομολόγους. Όχι βέβαια όλα αυτά επειδή διάβασαν τις αναρτήσεις μου (η επισκεψημότητα δεν είναι αυτή που θα επιθυμούσα), αλλά επειδή η κοινή λογική (όταν λειτουργεί) εκεί οδηγεί.
Από αυτά που έχω προβάλει κατά καιρούς, το μόνο σημαντικό και το πλέον ανατρεπτικό, που έχει μείνει προφανώς εκτός σκηνής, είναι η μετάβαση σε μια οικονομία λίγο προστατευμένη. Ξέρω ότι αρκετοί αναγνώστες θα ξενιστούν με αυτή τη πρόταση, όμως αν ανατρέξουν στις αναρτήσεις θα διαπιστώσουν ότι πάμπολλες φορές οι οικονομικά ισχυροί, χρησιμοποιώντας διάφορους ισχυρισμούς, προσφεύγουν τελικά σε τέτοιες επιλογές για στηρίξουν ζωτικούς κλάδους της οικονομίας τους. Γιατί όχι και εμείς.

Όλα αυτά βέβαια είναι θεωρίες, υποθέσεις και ευσεβείς πόθοι, στη πράξη η κατάσταση της χώρας έχει επιδεινωθεί τραγικά. Η ανεργία, η φτώχια, η απογοήτευση και ο φόβος για το αύριο έχει επικρατήσει παντού. Η επιβολή του μνημονίου από την τρόικα έχει προκαλέσει τέτοια καταστροφή στην πραγματική οικονομία που όσο και να αντισταθεί κάποιος μόνο από τύχη μπορεί να γλιτώσει. Και τελικά αφού μας διέλυσαν, έρχονται να πάρουν ότι αξίζει, με τους «ηγέτες» μας να πανηγυρίζουν!
Δεν μπορώ να προβλέψω πως θα είναι η Ελλάδα μας στο μέλλον. Αν δεν συμβεί κάτι ανατρεπτικό τα σενάρια, με τη κοινή λογική, είναι αδιέξοδα.

Δεν θέλω να κλείσω όμως αυτή τη επετειακή ανάρτηση δυσάρεστα, θέλω να ελπίζω ότι θα λειτουργήσουμε επιτέλους συλλογικά, ότι θα αισθανθούμε ή θα καταλάβουμε ότι μόνο όλοι μαζί θα σωθούμε.
Για όσους λοιπόν σκέφτονται ότι «σιγά εγώ θα σώσω τον τόπο;».
Έχω να πω πως: Ναι μόνος δεν μπορείς να σώσεις τίποτα, ούτε τον εαυτό σου όπως λάθος νομίζεις, πρέπει να πάψεις να σκέφτεσαι σαν να είσαι μόνος και να ελπίζεις στα θαύματα, ήρθε η ώρα να καταλάβεις ότι είσαι μέλος κοινωνίας και ότι μόνο συλλογικά λύνονται τα μεγάλα προβλήματα, μόνο συλλογικά μπορείς να ακυρώσεις την εξαθλίωση που μας επιβάλουν.

Είμαστε ο λαός που λάτρεψε το μοναχικό ζεϊμπέκικο, όμως η ζωή δεν είναι ένα μακρύ ζεϊμπέκικο, όση ελευθερία και αν νοιώθεις.
Ήρθε η ώρα για το Συρτάκι του Ζορμπά!


18/5/13

Το Ελληνικό "Success Story"

 
Από την CYNICAL.
Τον τελευταίο καιρό τρίβουμε τα μάτια μας και δεν πιστεύουμε σ’ αυτό που βλέπουμε, τεντώνουμε τ’ αυτιά μας και παραμένουμε καχύποπτοι σ’ αυτό που ακούμε.
Είναι δυνατόν;, αναρωτιόμαστε. Κοιτάζουμε τα στοιχεία, γυρίζουμε 180 μοίρες τα χαρτιά με τα διαγράμματα, μπας και τα κρατάμε ανάποδα και δεν τα καταλαβαίνουμε, αλλά όχι. Δεν μας γελούνε ούτε τα μάτια, ούτε και το μυαλό. Οι καμπύλες δεν έχουνε ξεκουνηθεί από την πορεία τους πέντε-έξι χρόνια τώρα. Συνεχίζουν ανενόχλητες άλλες να ανεβαίνουν, άλλες να κατεβαίνουν κατά πως κάνανε όλο τον κακόχρονο καιρό. Η καμπύλη της ανεργίας τραβάει την ανηφόρα προς το συν άπειρο. Η καμπύλη του χρέους και των ελλειμμάτων τραβάει την κατηφόρα, προς το μείον άπειρο. Ως συνήθως.

Κι όμως, σε πείσμα των δεικτών και των στοιχείων γίναμε στα ξαφνικά «Success Story». Οι εκθέσεις των αφεντάδων μας μόνο μέλι που δεν στάζουν. Εκεί που εμείς βλέπουμε τη σταύρωση, αυτοί βλέπουν την ανάσταση. Ακόμα και του Σόιμπλε μισοχάραξε το χείλι, αφήνοντας να του ξεφύγει ένα συλλεκτικό χαμόγελο. Το χρηματιστήριο κάνει τρελές κούρσες και οι θέσεις στα αεροπλάνα είναι κλεισμένες από επενδυτές με βαλίτσες γεμάτες δολάρια, γουάν, ρούβλια για να ψωνίσουν χοντρά.

Προς τι όλα αυτά λοιπόν; Μα δεν το μάθατε, ήρθε η Ανάπτυξη! Μα πώς; Αλλιώς μας είχαν δασκαλέψει τόσο καιρό. Τεντώστε απ’ εδώ, μας διέταζαν, κοντύνετε απ’ εκεί, κόψτε απ’ εδώ, αραιώστε απ’ εκεί, μέχρι να έρθουν οι δείκτες στα ίσια τους, μέχρι να ξυπνήσει η νεράιδα της εμπιστοσύνης και να σας γλυκοφιλήσει. Εμείς τα κάναμε τα μαθήματά μας, και με το παραπάνω, παρ’ ότι οι δάσκαλοι κάποια στιγμή, πολύ αργά και λίγο πριν από τις εξετάσεις, τόλμησαν να ψελλίσουν ότι οι οδηγίες που είχαν δώσει και τα προβλήματα που έπρεπε να λύσουμε είχαν λάθος εκφώνηση.

Πώς έγινε λοιπόν και ξύπνησε η καλή νεράιδα; Είναι σαν να έχεις, ας πούμε, στην τάξη ένα μαθητή επιμελή, που διαβάζει, γράφει, κοπιάζει, ιδρώνει, ξενυχτάει, που στο τέλος δίνει κόλλα όλο λάθη, κι εκεί που περιμένει ο δύσμοιρος να τον κόψεις και να τον στείλεις στο χωράφι, εσύ τον παίρνεις παράμερα και τον περνάς με δέκα.     

Κι αν αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στα σχολεία, γίνονται όμως στην οικονομία. Γιατί τι είναι η οικονομία; Μην είναι οι κάμποι των στατιστικών και τα βουνά των αριθμών; Μπούρδες. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Είναι η απέραντη θάλασσα του απρόσμενου, του ευμετάβλητου και του αψυχολόγητου. Εκεί που λικνίζεται κι αποκοιμιέται, εκεί παίρνει φωτιά και ανανταριάζει. Από το τίποτα. Από ένα αγέρι που ξέφυγε απ’ τον ασκό και που στο δρόμο φούντωσε, αγρίεψε και έγινε τυφώνας. Χωρίς λόγο. Ίσως, από μια πεταλούδα κάπου μακριά που ίσως νευρίασε λιγάκι παραπάνω και πετάρισε λιγάκι πιο έντονα. Κι εκεί που ανανταριάζει, εκεί πάλι καλμάρει κι αποκοιμιέται. Ίσως, επειδή η πεταλούδα στο «εκεί κάπου μακριά» απόκαμε και δίπλωσε τα φτερά.   

Όπως μπήκαμε σ’ αυτή την περιπέτεια από ένα τίποτα, από ένα δημόσιο ξεμπρόστιασμα της χώρας μας από δυο ηλίθια και ανόητα, κατ’ άλλους μίσθαρνα, δίποδα, κι από μια αγέλη που το ‘βαλε στα πόδια από πανικό, έτσι και τώρα θα βγούμε επειδή ο Σόιμπλε έσκασε ένα χαμόγελο, επειδή η Λαγκάρντ γύρισε ανάποδα το χαρτί και διάβασε αλλιώς τους αριθμούς της Ελλάδας, επειδή το κόμμα του Ολλάντ είπε στους Γερμανούς να πάνε να γαμηθούν, επειδή ο Ολλάντ τανύστηκε από τον ύπνο της παράδοσης, επειδή ο Ομπάμα τα «πήρε» με τους Γερμανούς, κι επειδή τελικά, η ύφεση άρχισε να γλείφει και τα πορτοπαράθυρα του Βερολίνου.

Κι έτσι κάνοντας τα πικρά, γλυκά φτιάξαν’ και το κλίμα για την Ελλάδα. Καθώς και την αγέλη που καβάλησε το κύμα στη φουσκοθαλασσιά και ξεβράστηκε στο ΧΑΑ. Και έτσι μάς χτύπησε την πόρτα η Ανάπτυξη. Από το τίποτα. Από ένα «κλίμα» που δεν πήγαινε άλλο και που έπρεπε να φτιαχτεί σε πείσμα των αριθμών και των τεχνοκρατών. Κάποιων ολίγων έστω που νόμιζαν ότι με το να φτιάχνουνε σωστά τους αλγόριθμους και τα excel μπορούν και να χαράζουν επιτελικά σχέδια και να καπετανεύουν ολόκληρα καράβια.

Το Ελληνικό «Success Story» θα φτιαχτεί επειδή κάποιοι εκεί έξω αποφάσισαν ότι πρέπει να φτιαχτεί. Με σαλπίσματα θριάμβου και τρομπάρισμα της θετικής σκέψης και της ψυχολογίας. Και φυσικά αφού πρώτα τσίμπησαν απ’ εδώ τα λάφυρα της υποταγής και της παράδοσης, το σπάσιμο των ταμπού, λίγο αίμα, κάποιες πενταροδεκάρες από το ξεπούλημα και κάποιο γλείψιμο στα γερασμένα τους οπίσθια, που μπορεί να το ένοιωσαν ως και αισθησιακό…
 
 

8/5/13

Δασμούς Στα Κινεζικά Πάνελ Επιβάλλει Η ΕΕ



Την επιβολή δασμών εισαγωγής στα φωτοβολταϊκά πάνελ από την Κίνα αποφάσισαν οι Βρυξέλλες, σύμφωνα με την γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο συντελεστής φορολόγησης θα ανέρχεται σε 46%, ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις οι δασμοί θα είναι ακόμα υψηλότεροι.

Σημειώνεται ότι το πρακτορείο Reuters είχε μεταδώσει την περασμένη εβδομάδα ότι ο Ευρωπαίος Επίτροπος, αρμόδιος για θέματα Εμπορίου, Karel De Gucht θα πρότεινε σήμερα στις Βρυξέλλες την επιβολή δασμών εισαγωγής στα κινεζικά φωτοβολταϊκά πάνελ.

Οι ευρωπαϊκές εταιρείες παραγωγής φωτοβολταϊκών υποστηρίζουν ότι η Κίνα κατέχει πλέον το 80% της αγοράς φωτοβολταϊκών πάνελ στην ΕΕ και την κατηγορούν για αθέμιτο ανταγωνισμό (νταμπινγκ).

Η ΕΕ θέλει μεν να προστατέψει τις ευρωπαϊκές εταιρείες, όπως η γερμανική SolarWorld, από την εισαγωγή φθηνών κινέζικων φωτοβολταϊκών, ωστόσο από την άλλη πλευρά χρειάζεται την Κίνα, με την οποία έχει σημαντικές εμπορικές σχέσεις, για να ανακάμψει από την ύφεση.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε να διερευνά αν η Κίνα εφαρμόζει αθέμιτες εμπορικές πρακτικές τον Σεπτέμβριο, μετά από καταγγελία Γερμανών και Ιταλών κατασκευαστών που υποστηρίζουν ότι οι Κινέζοι παραγωγοί επιδοτούνται να παράγουν σε 20πλάσιο βαθμό από τις πραγματικές ανάγκες της χώρας τους.

Επίσημες ανακοινώσεις από την ΕΕ για το θέμα αναμένονται τον Ιούνιο, μετά την ολοκλήρωση των ερευνών σχετικά με την υπόθεση.

econews
 
Τα σχόλια περιττεύουν.
Ελεύθερη διακίνηση αγαθών μόνο όταν μας συμφέρει. Σε κάθε άλλη περίπτωση προστατευτισμός. Για να τα βλέπουν οι οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού.

Οι γερμανοί καλά κάνουν και προστατεύουν τις θέσεις εργασίας τους αλλά το ίδιο πρέπει να απαιτήσουν όλοι.
Την εποχή που καταστρεφόταν η παραγωγή στον τόπο μας, από τον αθέμιτο ανταγωνισμό των Τούρκων (ντάμπινγκ να δεις οι τούρκοι) και των άλλων τριτοκοσμικών, οι πολικοί μας πανηγύριζαν επειδή έπεφταν οι τιμές!

6/4/13

Υποκριτικές Ελευθερίες.


Το τελευταίο καιρό εξ αφορμής της κρίσης στη Κύπρο ήλθε στην επικαιρότητα το θέμα των θεμελιωδών ελευθερίων στην ΕΕ. Τέσσερις είναι οι θεμελιώδεις ελευθερίες τόνιζαν όλοι, οι ακόλουθες:

1) Ελεύθερη διακίνηση προσώπων
2) Ελεύθερη διακίνηση αγαθών
3) Ελεύθερη διακίνηση υπηρεσιών
4) Ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων.

Στη Κύπρο όμως λόγω ειδικών συνθηκών και με συνοπτικές διαδικασίες, η ελεύθερη  διακίνηση κεφαλαίων καταργήθηκε. Κρίθηκε ότι η ελεύθερη συμπεριφορά των πολιτών θα προκαλούσε ακόμα μεγαλύτερη βλάβη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου και τότε θα ήταν υποχρεωμένοι οι εταίροι να καταβάλουν μεγαλύτερα ποσά για την ανόρθωση της οικονομίας της Κύπρου. Μπροστά λοιπόν σ΄ αυτό το ενδεχόμενο ανέστειλαν την θεμελιώδη ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, περιορίζοντας την ελευθερία των πολιτών, χάριν κάποιου κεντρικού σχεδιασμού σωτηρίας.
Δεν είμαι υπέρμαχος των απόλυτων ελευθερίων, δεν πιστεύω σε δογματικές ελευθερίες, ούτε αυτά τα γράφω για να υπερασπισθώ τις θεμελιώδεις ελευθερίες αλλά για να καταδείξω πόσο υποκριτικό είναι το όλο σενάριο των ελευθεριών στην ΕΕ.

Τα χρόνια λοιπόν που πέρασαν είχαν δημιουργηθεί ειδικές συνθήκες και στη χώρα μας. Η ελεύθερη επιλογή των ελλήνων καταναλωτών είχε οδηγήσει τη χώρα σε ένα εμπορικό έλλειμμα άνω του 18% του ΑΕΠ για τα έτη 2007,2008 και είχαμε μέσο όρο ελλείμματος την προηγούμενη δεκαετία 15% του ΑΕΠ. Η βασική ελευθερία της ελεύθερης διακίνησης αγαθών είχε προκαλέσει το τεράστιο αυτό έλλειμμα με  καταστροφικές συνέπειες στη οικονομία. Η κρίση που ξέσπασε ήρθε να αποκαλύψει το μέγεθος του προβλήματος και το έλλειμμα αυτό είναι το κυρίως υπεύθυνο για την τεράστια ύφεση που βιώνουμε.
Μέσα λοιπόν σ΄ αυτές τις τραγικές συνθήκες δεν είναι λογικό να σκεφτεί κάποιος ότι με κάποιο κεντρικό σχεδιασμό η ελεύθερη διακίνηση αγαθών, ίσως και κεφαλαίων, θα πρέπει να περιοριστεί μέχρι να ανακάμψει η οικονομία της χώρας. Όταν φτάσαμε σε τέτοιο επίπεδο εξαθλίωσης ώστε να  φορολογούνται οι συνταξιούχοι των 500 ευρω γιατί να μη δοθεί η δυνατότητα ώστε να φορολογηθούν οι εισαγωγές. Τι είναι οι εισαγωγές το ιερό δισκοπότηρο. Αλλά βέβαια λησμονώ ότι έτσι θα χάσουν οι πολυεθνικές και αυτές είναι το ιερό δισκοπότηρο! Η μείωση του ελλείμματος με τον περιορισμός των εισαγωγών ή την αύξηση των εξαγωγών αποστερεί έσοδα από τις πολυεθνικές και αυτές είναι πίσω από τις αποφάσεις των ισχυρών της ΕΕ.
Στο βαθμό λοιπόν που δεν θίγονται τα συμφέροντα των ισχυρών όλες οι ελευθερίες ισχύουν απόλυτα, μόλις διαφανεί  μια εκδοχή ζημίας οι ελευθερίες μαζεύονται  ώστε να ελαχιστοποιηθεί το κόστος. Το συμφέρον των μικρών και αδυνάτων δεν λαμβάνεται υπ΄ όψιν. Δυο μέτρα και δυο σταθμά λοιπόν με τις βασικές ελευθερίες μας.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με το μεταναστευτικό. Το Δουβλίνο ΙΙ ακριβώς στη ίδια λογική είναι δομημένο αν η Γερμανία ήταν η χώρα εισαγωγής και προορισμός ήταν η Ελλάδα  πιθανών θα ήταν ελεύθερη η διακίνηση των μεταναστών μέσα σε όλη την Ευρώπη!

31/3/13

Παράδεισος και κόλαση στις αγορές της παγκοσμιοποίησης


Από την αρθρογραφία της Αυγής του Βασίλη Μουλόπουλου

Η Κύπρος, λένε, πληρώνει την οικονομία - καζίνο πάνω στην οποία είχε βασιστεί. Ότι είχε μετατραπεί σε πλυντήριο βρόμικου χρήματος - Ρώσων ολιγαρχών, Ελλήνων φοροφυγάδων και μιζαδόρων Αράβων εμπόρων όπλων...
Τι μου λέτε...; Υπάρχει το χρήμα του χρήματος; Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ νόμιμης και παράνομης οικονομίας; Υπάρχει η προτεσταντική ηθική και η λεβαντίνικη ανηθικότητα;
Ή μήπως τα τελευταία ένδοξα χρόνια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού αναπτύχθηκε μια χρηματοπιστωτική οικονομία τύποις νόμιμη και ουσιαστικά χωρίς κανόνες, χωρίς περιορισμούς, χωρίς σύνορα;
Μια οικονομία του αρπαχτικού καπιταλισμού. Η οικονομία του νομιμοποιημένου εγκλήματος αποτελούσε πάντα έναν αποφασιστικό παράγοντα στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.
Σας θυμίζω την πειρατεία πάνω στην οποία βασίστηκε η πρωτογενής συσσώρευση στην Αγγλία και το δουλεμπόριο που γέμισε τα χρηματοκιβώτια των αξιοσέβαστων εμπόρων της Δύσης και ανέπτυξε τη γεωργική παραγωγή στη Βόρεια Αμερική. Τις μαζικές σφαγές και λεηλασίες των κονκισταδόρων στη Νότια Αμερική.
Τον πόλεμο του οπίου και της εταιρείας των Δυτικών Ινδιών. Αυτά για να μην ξεχνάμε.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, μόνο που δεν το λέμε. Το έχουμε βαφτίσει δημοκρατία, ελευθερία της αγοράς. Και του βάζουμε φερετζέ με περίεργους οικονομικούς όρους.

Θα μου πείτε ότι αυτά που λέω είναι αριστερίστικες ιδεολογικές εμμονές. Ίσως... Αλλά ας δούμε αν στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και στοιχεία. Η παγκοσμιοποίηση εδραιώθηκε στη βάση τριών παραγόντων:
Την πλήρη απελευθέρωση της κίνησης των κεφαλαίων, τα οποία βρίσκονται εκτός κάθε ελέγχου, εθνικού και διεθνούς. Την αποϋλοποίηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και την ιλιγγιώδη εξάπλωσή τους λόγω των νέων τεχνολογιών. Και την εξειδίκευση ορισμένων περιοχών του πλανήτη στη διαχείριση των χρηματοπιστωτικών προϊόντων της οικονομίας του εγκλήματος. Εννοώ τους λεγόμενους φορολογικούς παραδείσους.
Οι σύγχρονοι πειρατές δεν κρύβουν τη λεία τους σε θαμμένα σεντούκια, αλλά στα θησαυροφυλάκια των νησιών των θησαυρών του σύγχρονου καπιταλισμού. Είναι περίπου 50 στο νούμερο, οι οποίοι, αντιγράφω από το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, "προάγουν τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή και την φυγή των κεφαλαίων".


Αλλά η κολοσσιαία φοροδιαφυγή δεν είναι η μόνη ούτε η χειρότερη δραστηριότητά τους.
Το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν ανέρχεται σε τέσσερις χιλιάδες δισ. δολάρια. Το Παγκόσμιο Εγκληματικό Προϊόν σε 1.000 δισ. δολάρια.
Αυτό πού προέρχονται; Από παντού! Ναρκωτικά, απαγωγές, τζόγος, εμπόριο γυναικών, εμπόριο παράνομων εργατικών χεριών, εμπόριο προσφύγων (υπάρχουν ακόμη δουλέμποροι), εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, εμπόριο αρχαιοτήτων και άλλες ευαγείς δραστηριότητες.
Αυτά τα λεφτά πρέπει φυσικά να ανακυκλωθούν. Να ξεπλυθούν. Και αυτό γίνεται στους φορολογικούς παραδείσους, όπου η προέλευση και η φύση των καταθέσεων είναι απόρρητη. Υπολογίζεται ότι η ανακύκλωση του βρόμικου χρήματος ανέρχεται σε 600 δισ. δολάρια τον χρόνο, ενώ ο τζίρος των φορολογικών παραδείσων είναι 1.800 δισ. δολάρια.
600 δισ. δολάρια τον χρόνο επί 10 χρόνια μάς κάνουν 6.000 δισ. δολάρια. Ένα νούμερο ιλιγγιώδες, που κάνει να τρέχουν τα σάλια στους διεθνείς επενδυτές και τραπεζίτες.
Από την άλλη μεριά, οι διεθνείς εγκληματίες έχουν την ανάγκη διεθνών επενδυτών για να ξεπλύνουν τα με τόσο κόπο βγαλμένα λεφτουδάκια τους.
Όπερ ο γάμος, λόγω συμφέροντος, συνετελέσθη. 600 δισ. δολάρια τον χρόνο (μείον τα φακελάκια για τους μεσάζοντες, δικηγόρους, τραπεζίτες, διεθνείς επενδυτές και λοιπούς) επενδύονται, όχι βέβαια σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου, αλλά σε προϊόντα υψηλού ρίσκου και υψηλής απόδοσης, στους φορολογικούς παραδείσους.
Οι off shore στα νησιά των θησαυρών είναι 680.000 και τα επίσημα υποκαταστήματα των τραπεζών 10.000. Κι εμείς στην Ελλάδα και την Ευρώπη ψηφίζουμε νόμους για τον έλεγχο του μαύρου χρήματος. Ποιος θα τους εφαρμόσει και πού; Στην Ευρώπη;
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι η ειδικότητα των μεγάλων δικηγορικών γραφείων του Σίτι είναι η δημιουργία off shore εγγυημένα, ερμητικά κλειστών.
Και δύο με τρία μεγάλα (και αξιοσέβαστα) δικηγορικά γραφεία στην Αθήνα με θέα τη Βασιλίσσης Σοφίας είναι στενά συνδεδεμένα με αυτά του Σίτι.
Το βρετανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα ελέγχει πλήρως 10 φορολογικούς παραδείσους (θυμηθείτε το σκάνδαλο των ομολόγων), δύο εκ των οποίων στη Μάγχη, στις νήσους Jersey και Man, στις οποίες δεν ισχύει, όχι το ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά ούτε το βρετανικό.
Και υπάρχει και το Βατικανό, μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται η πιο απόκρυφη τράπεζα του κόσμου: Το Ινστιτούτο για Θρησκευτικά Έργα, το IOR.
Δεν δίνονται αποδείξεις, δεν υπάρχουν επιταγές και οι συναλλαγές φέρουν απόρρητους κωδικούς. Οι επενδύσεις και οι ισολογισμοί είναι γνωστοί μόνο στον Πάπα και το συμβούλιο των καρδιναλίων.
Σημειώνω ότι μέλος ex oficcio του Δ.Σ. είναι ο καρδινάλιος των νήσων Κέιμαν!
Δεν είναι γνωστό για το αν και από ποια κράτη ζητήθηκαν πληροφορίες υπόπτων συναλλαγών από το Βατικανό, αλλά σίγουρα δεν έχει δοθεί ποτέ καμιά πληροφορία. Αυτός και αν είναι παράδεισος.
Γι' αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι, ούτε ο Θεός επιτρέπει την επί της Γης κάθαρση.

Αν οι κυβερνήσεις είχαν σκοπό να εξαφανίσουν αυτόν τον οχετό, θα μπορούσαν να το κάνουν σε 24 ώρες, χωρίς περίπλοκους νόμους και χωρίς ατελείωτες διεθνείς διασκέψεις.
Ένας μόνο νόμος, με δύο μόνα άρθρα:
1. Καταργείται το τραπεζικό απόρρητο.
2. Καταργείται η ασυλία των off shore.

Αλλά δεν μπορούν να το κάνουν. Γιατί η εγκληματικότητα είναι οργανικό μέρος της παγκόσμιας ελεύθερης αγοράς.
Γιατί μότο αυτού του συστήματος είναι: move your money and fuck the system. Όλα τα άλλα είναι υποκρισίες. Όπως έλεγε και ένας από τους μοντέρνους πειρατές σε μια ημερίδα επενδυτών στο Σίτι πριν από τρία χρόνια: αν θέλετε ηθική, πηγαίνετε στον αρχιεπίσκοπο και όχι σε μένα.