Είναι γεγονός ότι κατανοώ την
ανάγκη για εκσυγχρονισμό του δημοσίου, επιθυμώ και γω μια αναμόρφωση σύμφωνα με
τα σύγχρονα τεχνολογικά δεδομένα, με στόχο περισσότερες, καλύτερες και
δικαιότερες παροχές για τον πολίτη και μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα των φόρων.
Σε επίπεδο επικεφαλίδων θα έλεγα
ότι συμφωνώ για την ανάγκη αναμόρφωσης του δημοσίου με όλο το πολιτικό φάσμα,
ακόμα και με τους νεοφιλελεύθερους, όμως με ξένιζε το πάθος
που επιδεικνύουν γι’ αυτό το σκοπό.
Γιατί τόση πρεμούρα για να διορθώσουν το δημόσιο; Η βελτίωση των παροχών από το
κράτος είναι το Νο 1 ζήτημα σήμερα;
Η απάντηση λοιπόν ήρθε από ένα
άρθρο του κ
Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων:
«Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτή η τραγωδία είναι η
εκ βάθρων αναμόρφωση του Δημοσίου, που οδηγεί σε μείωση των δαπανών του, που
οδηγεί σε μείωση των φόρων, που οδηγεί σε αύξηση της κατανάλωσης και των
επενδύσεων, που οδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης, που οδηγεί σε αύξηση της
παραγωγής, που οδηγεί σε ανάκαμψη. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ!».
Τώρα λοιπόν που κατάλαβα να
μερικές παρατηρήσεις:
- Η αναβάθμιση λοιπόν του δημοσίου έχει σαν κύριο στόχο την μείωση των δαπανών του κράτους. Όχι την καλύτερη λειτουργία ούτε την ανταποδοτικότητα για τους πολίτες, αρκεί η μείωση των φόρων.
- Για τον στόχο αυτό έχουν επιλεγεί οι απολύσεις των υπαλλήλων (δεν το γράφει ακριβώς έτσι ο Τζήμερος, όμως δεν το έχει κρύψει ποτέ, αλλά και οι υπόλοιποι που το κρύβουν αυτό έχουν στο μυαλό), καθ’ ότι όλες οι άλλες δυνατές περικοπές έχουν γίνει σε υπερθετικό βαθμό. Το δημόσιο δεν πληρώνει πλέον ούτε τις συμβατικές υποχρεώσεις του.
- Και τι θα κάνουμε λοιπόν τα χρήματα που δεν θα τα δίνουμε στο δημόσιο για την πληρωμή των μισθών των απολυμένων, τα «πλεονάσματά μας!» δηλαδή από την μείωση των φόρων; Μα αυτό είναι αυτονόητο, θα τα δώσουμε στην κατανάλωση, δηλαδή στους ιδιώτες. Αν και δεν είναι τίποτα πλέον αυτονόητο να δεχτώ ότι είναι μια πολύ πιθανή εκδοχή.
- Μια πρώτη απορία: Πόσο διαφορετικό είναι για την αγορά αν ο καταναλωτής είναι ιδιωτικός αντί για δημόσιος υπάλληλος; Τα πλεονάσματα προς κατανάλωση θα προέλθουν ουσιαστικά από τη μείωση των μισθολογικών εξόδων του δημοσίου που πάλι καταναλωνόταν, τι έχει να κερδίσει από αυτή την αλλαγή η αγορά;
- Δεν καταλαβαίνω λοιπόν την αύξηση της κατανάλωσης αφού τελικά τα χρήματα που θα πέφτουν στην αγορά είναι πάλι τα ίδια. Η αύξηση των επενδύσεων συνεπώς αποτελεί επιθυμία του κ Τζήμερου. Δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για να κάνει επενδύσεις ο ιδιώτης μέσα σε μια το πολύ στατική αγορά.
- Από την στιγμή λοιπόν που οι επενδύσεις είναι τελικά ευχές, η συνέχεια του σεναρίου είναι επιστημονική φαντασία. Μπορούμε να ευχηθούμε και αύξηση της απασχόλησης και αύξηση της παραγωγής και τη πολυπόθητη ανάκαμψη.
- Και η τελευταία παρατήρησή μου λέει ότι, από την στιγμή που επιλέγεις Κέυνς για την ανάκαμψη, κάντο σωστά και μη το ξεφτιλίζεις με τη νεοφιλελεύθερη συρρίκνωση του δημοσίου που δεν έχει λογική ιδιαίτερα μέσα στη κρίση.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ
ΔΡΟΜΟΣ;
Ναι, υπάρχει ο δρόμος που λέει δώστε αξία στη εργασία και την παραγωγή
στον τόπο μας, σταματήστε την καταστροφική ομογενοποίηση της παγκοσμιοποίησης.
Με κάθε τρόπο πρέπει να αποκτήσουμε ένα κομμάτι από την παγκόσμια παραγωγική
πίτα, ικανή για να ζήσουμε και να ευημερήσουμε. Και αυτό δεν είναι θέμα αγορών,
ούτε αυτορυθμίζεται, είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών και συλλογικών
προσπαθειών. Αυτό κάνουν όλοι οι επιτυχημένοι, οι υπόλοιποι απλά καταναλώνουν και
διαχειρίζονται τη μιζέρια τους, κάτι σαν αυτά που μας λέει ο κ Τζήμερος και οι
συν αυτώ νεοφιλελεύθεροι.