Μια αντικειμενική ματιά στα Capital controls του 2015

 

Είναι όντως σημαντικό να θυμόμαστε και να αναλύουμε ιστορικά γεγονότα, όπως η επιβολή Capital controls στην Ελλάδα το 2015, με νηφαλιότητα και αντικειμενικότητα, ιδιαίτερα για τις νεότερες γενιές που δεν τα έζησαν άμεσα.

Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα σημαντικά σημεία:

1.     Σκληρή Αντιπαράθεση με την ΕΕ: Με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του 2015, οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για καλύτερους όρους δανεισμού ήταν έντονες αλλά τελικά οδήγησαν σε αδιέξοδο.

2.     Φόβοι για Bank Run: Οι φόβοι για κούρεμα καταθέσεων, εν μέρει λόγω της προηγούμενης εμπειρίας της Κύπρου και της προπαγάνδας από τη ΝΔ, οδήγησαν σε μαζικές αναλήψεις χρημάτων (Bank Run), καθιστώντας αναγκαίο το κλείσιμο των τραπεζών σε συνδυασμό φυσικά με την άρνηση Ντράγκι για εγγύηση της ρευστότητας των τράπεζων.

3.     Κεφαλαιακοί Περιορισμοί (Capital Controls): Εισήχθησαν κεφαλαιακοί περιορισμοί για να σταθεροποιηθεί το τραπεζικό σύστημα και να αποτραπεί η κατάρρευσή του. Αν και αρχικά προκάλεσαν μικρή αναστάτωση, τελικά επέφεραν θετικές αλλαγές στις εμπορικές συναλλαγές και την αγορά.

4.     Κανένας Καταθέτης δεν Έχασε Χρήματα: Σε αντίθεση με την Κύπρο, κανένας καταθέτης στην Ελλάδα δεν έχασε χρήματα από τις καταθέσεις του λόγω των κεφαλαιακών περιορισμών ή όπως έχασαν οι μικροεπενδυτές με το κούρεμα Βενιζέλου.

5.     Εξυγίανση Αγοράς και Επιταγών: Η αυστηροποίηση στην παροχή μπλοκ επιταγών λόγω των Capital controls οδήγησε στην εξυγίανση της αγοράς και την ανάκτηση του κύρους των επιταγών.

6.     Εισαγωγές και Ελληνική Παραγωγή: Μετά την αρχική περίοδο προσαρμογής, οι εισαγωγές και η εμπορική δραστηριότητα εξελίχθηκαν κανονικά. Επιπλέον, οι περιορισμοί λειτούργησαν προστατευτικά για την ελληνική παραγωγή, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της ελληνικής μεταποίησης τα επόμενα δύο χρόνια.

7.     Μακροπρόθεσμα Οφέλη: Μετά από εννέα χρόνια, η αποτίμηση των γεγονότων του 2015 δείχνει ότι οι κεφαλαιακοί περιορισμοί βοήθησαν στην εξυγίανση της αγοράς χωρίς απώλειες για τους καταθέτες και ενίσχυσαν την οικονομική δραστηριότητα.

Παρά την αρχική αναστάτωση, τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα των κεφαλαιακών περιορισμών ήταν θετικά για την ελληνική οικονομία, διαψεύδοντας την αρνητική προπαγάνδα που παρουσιάζεται σήμερα.

Η αριστερή αυτοκριτική : Σύνθετη και απαραίτητη διαδικασία

 

Η αριστερή αυτοκριτική μετά από μια ήττα είναι όντως μια δύσκολη διαδικασία. Αυτό έγκειται στο βάθος που φέρει η ήττα για την αριστερά.

Στην περίπτωση της δεξιάς, μια ήττα αντιμετωπίζεται ως μια αποτυχία σε στρατηγικό επίπεδο. Υπό αυτή την οπτική, η σκέψη στρέφεται στην αναθεώρηση του σχεδιασμού και στην υιοθέτηση νέων τακτικών για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος στις επόμενες εκλογές.

Για την αριστερά, όμως, η ήττα φέρει μαζί της ένα βαρύτερο φορτίο. Βιώνεται ως ήττα ιδεολογική, ηθική και υπαρξιακή. Αμφισβητείται η ίδια η κοσμοθεωρία και τα ιδανικά που πρεσβεύει. Η αυτοκριτική, λοιπόν, δεν αρκείται σε μια απλή αλλαγή στρατηγικής. Απαιτεί μια βαθύτερη ενδοσκόπηση, μια επαναξιολόγηση των αξιών και των ιδεών που στηρίζουν την ύπαρξη της αριστερής παράταξης.

Η ήττα της αριστεράς πλήττει και την ευρύτερη δημοκρατία. Η αριστερά, ιστορικά, έχει συνδεθεί με αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία. Η αποτυχία της φέρνει σε αμφισβήτηση αυτές τις αξίες, αφήνοντας ένα κενό στον δημοκρατικό διάλογο.

Η ταύτιση της αριστεράς με τα ιδανικά της,  αποτελεί αναμφισβήτητα ένα θεμιτό στοιχείο. Η πίστη σε αξίες όπως η κοινωνική δικαιοσύνη και η ισότητα αποτελεί κινητήρια δύναμη για την πολιτική δράση.

Ωστόσο, η υπερβολική εστίαση στην ιδεολογία μπορεί να οδηγήσει σε άκαμπτες δομές και δυσκολία προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες. Η αριστερά καλείται να βρει μια ισορροπία, διατηρώντας τα ιδανικά της ζωντανά, αλλά ταυτόχρονα προσαρμόζοντας τις στρατηγικές και τις τακτικές της στις εκάστοτε συνθήκες.

Εν κατακλείδι, η δυσκολία αυτοκριτικής στην αριστερά πηγάζει από το βάθος που φέρει η ήττα. Η αμφισβήτηση αγγίζει όχι μόνο το πολιτικό επίπεδο, αλλά και το ιδεολογικό και ηθικό. Η υπέρβαση αυτής της δυσκολίας απαιτεί μια ειλικρινή και ουσιαστική ενδοσκόπηση, με στόχο την ανανέωση και την προσαρμογή στις σύγχρονες προκλήσεις.

Επιπλέον, η ιστορική διαδρομή και οι ιδιαίτερες συνθήκες ανάπτυξης κάθε κοινωνίας διαμορφώνουν διαφορετικά τις προσεγγίσεις και τα χαρακτηριστικά της αριστερής παράταξης σε κάθε χώρα.

Συνοψίζοντας, η αυτοκριτική στην αριστερά αποτελεί μια διαρκή και απαραίτητη διαδικασία για την υγιή ανάπτυξη και την παραμονή της στην πολιτική σκηνή. Η ικανότητα κριτικής ματιάς προς τα λάθη και η προθυμία για αλλαγή αποτελούν κλειδιά για την υπέρβαση των ηττών και την επίτευξη των ιδανικών της.