8/12/10

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ - Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΕ. (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)

Η ΕΕ δεν μας προστάτευσε ποτέ στον αμυντικό τομέα, τα σύνορά μας δεν έγιναν ποτέ σύνορα της Ευρώπης με τεράστιο οικονομικό κόστος και όχι μόνο, στον οικονομικό τομέα όμως ήταν ο ρόλος της ο αναμενόμενος;
Όταν γίναμε μέλος της τότε ΕΟΚ όλοι πιστέψαμε, ή σχεδόν όλοι, ότι αυτή η ένωση κρατών χωρίς περιορισμούς στη μεταξύ τους διακίνηση αγαθών, κεφαλαίων κτλ θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανάπτυξη. Όντας η χώρα μας η πλέον αδύνατη οικονομικά είχαμε όλα συγκριτικά πλεονεκτήματα για ανάπτυξη και παραγωγικές επενδύσεις των εταίρων μας. Για το σκοπό αυτό και οικονομικά πακέτα διατέθηκαν από την ΕΟΚ και ευρωπαϊκές βιομηχανίες ιδρύσαν παραγωγικές μονάδες στη χώρα μας. Αποτελούσαμε βέβαια μια φτωχή επαρχεία της ΕΟΚ αλλά όλοι ελπίζαμε ότι αυτή η επαφή με τους ευρωπαίους θα έδινε τη δυνατότητα για άνοδο του βιοτικού επιπέδου, δημιουργίας ενός κράτους πρόνοιας, αξιοκρατικά οργανωμένο.
Το τι έγινε απ’ όλα αυτά δεν είναι του παρόντος, εκείνο όμως που μας ενδιαφέρει είναι το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά παύσαμε να είμαστε ελκυστικοί για επενδύσεις. Η ειδική τελωνιακή σύνδεση ΕΕ - Τουρκίας το 1995 αποδυνάμωσε πολλα συγκριτικά πλεονεκτήματα της οικονομίας μας. Είναι φαιδρό να πιστεύουμε ότι εξ αιτίας του συνδικαλισμού ή της φορολογίας στην Ελλάδα οι ξένες βιομηχανίες μετέφεραν τις δραστηριότητες τους στην Τουρκία. Οι πολυεθνικές εκμεταλλευόμενες το καθεστώς σύνδεσης της γείτονας και τις τριτοκοσμικές εργασιακές συνθήκες μας εγκατέλειψαν. Η ελληνική κυβέρνηση δεν απέτρεψε αυτή την επιζήμια επιλογή της ΕΕ, οι ευθύνες της τεράστιες.
Η περίπτωση της Τουρκίας ήταν ο προάγγελος για τα επερχόμενα. Η υλοποίηση της παγκοσμιοποίηση στο εμπόριο με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (WTO) ουσιαστικά διαλύει τον κοινοτικό δεσμός της ΕΕ. Όλη η φιλοσοφία της κοινότητας ήταν η περιχαρακωμένοι κοινή αγορά που εξασφάλιζε την προνομιούχο διάθεση των προϊόντων που παράγονταν εντός της κοινότητας. Με την παγκοσμιοποίηση δεν υπάρχει πλέον καμία προστασία για τα αγαθά που παράγουν τα μέλη της ΕΕ. Οι δασμοί και οι περιορισμοί για τα προϊόντα εκτός ΕΕ σιγά-σιγά σχεδόν εξαλείφονται , το απόλυτο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, ουσιαστικά η παγκοσμιοποίηση διαλύει τη ευρωπαϊκή κοινότητα.

Παρά την ύπαρξη του ευρωκοινοβουλίου και των άλλων οργάνων διοίκησης της ΕΕ η πολιτική ένωση των κρατών ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Με στόχο την νομισματική ένωση η ΕΕ εξαντλείται σε επαχθείς αποφάσεις οικονομικού περιεχομένου με μονο μέλημα το ισχυρό κοινό νόμισμα.
Η χώρα μας μετά από μια «μεγάλη προσπάθεια» καταφέρνει σχεδόν να αγγίξει τους όρους για την είσοδο στη ΟΝΕ και στο τέλος τα «καταφέρνει». Το να είσαι χώρα μέλος ενός ισχυρού club σου δίνει την δυνατότητα δανεισμού με πολύ χαμηλά επιτόκια. Το φτηνό χρήμα σε συνδυασμό με το ισχυρό νόμισμα σου παρέχει το βασικό περιβάλλον για παραγωγικές επενδύσεις. Ο κόσμος όμως, όπως είδαμε, έχει ήδη αλλάξει η παραγωγή έχει μεταναστεύσει στην ανατολή. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και πολλές φορές αθέμιτος, εξελιγμένη τεχνογνωσία δεν υπάρχει, άρα το φτηνό χρήμα και το ισχυρό νόμισμα δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα καλό.
Σου δίνει όμως τη δυνατότητα να καταναλώνεις με δανεικά εισαγόμενα προϊόντα. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που «καταφέραμε» να μπούμε στη ΟΝΕ. Για πελάτες ψάχνανε! Ο φυσιολογικός καταναλωτικός παροξυσμός που ακολούθησε δεν είχε προηγούμενο στη χώρα μας. Και ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας δανείσθηκαν σε υπερθετικό βαθμό για μη παραγωγικές επενδύσεις. Για να είμαστε ακριβής το κράτος διέθεσε τεράστια ποσά, δανεικά, για την πλουτοπαραγωγική πηγή που λέγετε τουρισμός, σκεφθείτε την ολυμπιάδα. Τα αποτελέσματα όμως ήταν πενιχρότατα. Σε κάποια άλλη ανάρτηση θα ασχοληθούμε με αυτό το θέμα.
Συμπερασματικά η νομισματική ένωση δεν απέδωσε αφού δεν μπόρεσε να ενεργοποιήσει μηχανισμούς παραγωγής αξιών στη χώρα μας. Αφαίρεσε μάλιστα την δυνατότητα του κάθε αδύνατου κράτους για ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και προσαρμογής του νομίσματός του σύμφωνα με τις εκάστοτε συγκυρίες.
Η ΕΕ τελικά και η ΟΝΕ δεν βοήθησε για την αποφυγή της κρίσης καθ’ ότι η παγκοσμιοποίηση ακύρωσε κάθε έννοια οικονομικής ενότητας, ουσιαστικά την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης. Ήταν τυχαία αυτή η εξέλιξη ή δάκτυλος των ΗΠΑ για να αποδυναμώσει μια νέα υπερδύναμη;

Στην επόμενη ανάρτηση οι πιθανές λύσεις

4 σχόλια:

firiki2010 είπε...

1. 0λα τα συστήματα, όλες οι σχέσεις περνάνε κάποια στιγμή κρίση. Και τότε γίνεται το "ένα βήμα πίσω" για να μπορέσεις να πας "δυο βήματα μπροστά".Βλέπεις τι έγινε, γιατί έγινε και βρίσκεις ένα καινούργιο σημείο ισορροπίας. Η όποια λύση δεν είναι οριστική. Κάποια στιγμή θα προκύψει το καινούργιο πρόβλημα και μετά η καινούργια λύση. Ετσι προχωράει ο κόσμος , με αργά και βασανιστικά βήματα , αλλά προχωράει. Ρίξε μια ματιά στο παρελθόν και θα πεισθείς
2 Η παγκοσμιοποίηση είναι μια διαδικασία "σμίκρυνσης" του κόσμου και μεγαλύτερης αλληλεπιδρασης που έχει ξεκινήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια.Είναι κάτι αναπόφευκτο και το θέμα είναι να μπορείς να βάζεις και να εφαρμόζεις τους σωστούς κανόνες ώστε κα έχεις τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη.
3Παρά τα προβλήματα η Δύση και η Ευρώπη ειδικότερα αποτελεί την καλύτερη έκφραση Δημοκρατίας, Ελευθερίας, ειρηνικής συμβίωσης, κράτρους δικαίου , κοινωνικής αλληλεγγύης και ευημερίας. 4 Για την Ελλάδα η ευρωπαική ένταξη υπήρξε μια ευκαιρία. Δεν την εκμεταλλεύθηκε όπως έπρεπε και δεν τις φταίνε γι αυτό οι Ευρωπαίοι Πήρες ενισχύσεις, επιδοτήσεις,"πακετα" για να αναδιερθρώσεις την αγροτική σου παραγωγή, να εκπαιδεύσεις ανθρώπινο δυναμικό, να οργανώσεις τον πάσχοντα δημόσιο τομέα. Εσύ όλα αυτά ή το μεγαλύτερο μέρος τους το έκανες κατανάλωση. Υφίστασαι τις συνέπειες (Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς φαιδρό ότι επιχειρήσεις την "έκαναν" από την Ελλάδα λόγω συνδικαλισμού και φορολογίας! Αν μάλιστα δίπλα στον αρρωστημένο συνδικαλισμό και τους υψηλούς φόρους προσθέσεις την διαφθορά, την γραφειοκρατία και τις κοντόφθαλμες εμμονές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος να επενδύσει στην Ελλάδα)
4 Για την Ελλάδα η ευρωπαική ένταξη υπήρξε μια ευκαιρία. Δεν την εκμεταλλεύθηκε όπως έπρεπε και δεν τις φταίνε γι αυτό οι Ευρωπαίοι Πήρες ενισχύσεις, επιδοτήσεις,"πακετα" για να αναδιερθρώσεις την αγροτική σου παραγωγή, να εκπαιδεύσεις ανθρώπινο δυναμικό, να οργανώσεις τον πάσχοντα δημόσιο τομέα. Εσύ όλα αυτά ή το μεγαλύτερο μέρος τους το έκανες κατανάλωση. Υφίστασαι τις συνέπειες (Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς φαιδρό ότι επιχειρήσεις την "έκαναν" από την Ελλάδα λόγω συνδικαλισμού και φορολογίας! Αν μάλιστα δίπλα στον αρρωστημένο συνδικαλισμό και τους υψηλούς φόρους προσθέσεις την διαφθορά, την γραφειοκρατία και τις κοντόφθαλμες εμμονές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος να επενδύσει στην Ελλάδα) ( συνέχεια)

firiki2010 είπε...

(συνέχεια)
5 Εχεις αναλογισθεί την πορεία των εθνικών μας θεματων αν δεν είχαμε ενταχθεί οργανικά στην Ευρώπη? Είσαι πολύ σίγουρος ότι η Τουρκία δεν θα είχε υλοποιήσει διάφορες περίεργες σκέψεις της ή ότι η ιστορία με την FYROM δεν θα είχε κλείσει εδώ και καιρό με εξαιρετικά δυσάρεστο για την Ελλάδα τρόπο?
6 Οπως οι άλλες χώρες αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα τους έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Δεν προτείνω να γίνουμε μια τεράστια Disneyland αλλά γιατί να μην εκμεταλλευθούμε ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ, ΣΩΣΤΑ και ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ τον τουρισμό? Τι κακό έχει η προσφορά υπηρεσιών?Γιατί πρέπει να αποκτήσουμε οπωσδήποτε πχ βαριά βιομηχανία αν δεν έχουμε πρώτς ύλες?Γιατί πρέπει να εξασφαλίσουμε αυτάρκεια (που στην ουσία σημαίνει σπατάλη πόρων) την στιγμή που αυτό θα μας εξασφάλιζε βιοτικό επίπεδο Αλβανίας του Χότζα? Γιατί να μην αναδιαρθρώσουμε την αγροτική μας παραγωγή, γιατί να μην την καθετοποιήσουμε? Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό? Γιατί να μην προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις? Για όλα αυτά χρειαζεται το κατάλληλο θεσμικό περιβάλλον με κανόνες η εφαρμογή των οποίων θα ελέγχεται

7 Για το τι θα γίνει στο μέλλον: Η Ευρώπη δε νομίζω ότι έχει άλλο δρόμο απο τη στενότερη οικονομική και πολιτική συνεργασία των μελών της. Νομίζω ότι θα κινηθεί προς αυτό που λέμε "εμβάθυνση". Περισσότερος έλεγχος των εθνικών οικονομιών, περισσότερη αλληλεγγύη, βήματα προς κάποιου είδους πολιτική ενοποίηση, πιθανώτατα και διαφορετική "εξωτερική" πολιτική.

Προφανώς οι επισημάνσεις μου δεν εξαντλούν το θέμα για το οποίο θα μπορούσαμε να κουβεντιάζουμε ατελεύτητα. Και ως αφορμή για σκέψη αν λειτουργήσουν, μια χαρά είναι.

Ανώνυμος είπε...

ΩΡΑΙΟ ΦΙΛΕ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ.

ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ Η ΙΔΕΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ.

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Dyer είπε...

@firiki2010
Σε άλλα συμφωνούμε, σε άλλα όχι.
1 Συμφωνώ. Μόνο που τώρα έχουμε κάνει το βήμα προς τα πίσω.
2 Η παγκοσμιοποίηση είναι διαδικασία οικονομικής «σμίκρυνσης» με συγκεκριμένους οικονομικούς στόχους. Δεν έχει να κάνει με την ανθρωπιστική ή πολιτιστική επαφή των λαών όπως ψευδεπίγραφα προβάλετε. Είναι ένα οικονομικό σύστημα που επιβλήθηκε.
3 Συμφωνώ.
4 Συμφωνώ ότι δόθηκαν ευκαιρίες και χρήματα από την ΕΕ και στο μεγαλύτερο βαθμό εξανεμίσθηκαν σε καταναλωτικά αγαθά. Η ευθύνη μας είναι τεράστια. Βέβαια αυτή η εξέλιξη δεν τους χαλούσε και πολύ τους ετέρους μας καθ’ ότι τα προϊόντα τους αγοράζαμε συνήθως.
Για το θέμα των ξένων επενδύσεων όμως και τα προβλήματα που προβάλλονται ως αιτία αποστροφής της χώρας μας, δεν έχεις δίκιο. Επενδύσεις δεν σταμάτησαν να κανουν ποτέ οι ισχυροί εταίροι μας. Όμως από παραγωγικές τις άλλαξαν σε καταναλωτικές. Έκλεισαν τις παραγωγικές μονάδες και τις πήγαν στην Τουρκία ή και αλλού, άνοιξαν όμως εκατοντάδες πολυκαταστήματα για να εκμεταλλευτούν τις καταναλωτικές μας ανάγκες με τα προϊόντα τους. Εκεί δεν είχαν δυσκολίες λειτουργίας; Δεν στήθηκαν εταιρίες παροχής υπηρεσιών; Άρα μύθος το κακό και δύστροπο κράτος.
Το γιατί επενδύουν στη κατανάλωση το έχω αναλύσει στην προηγούμενη ανάρτηση ας μη συνεχίσω.
5 Δεν ξέρω όμως πόσο αποτελεσματική ήταν η συμμετοχή μας στην ΕΕ από τη στιγμή που συνεχίσαμε να δαπανούμε τεραστία ποσά για την άμυνα.
6 Η άποψη μου είναι ότι πρέπει να υπάρχει μια ισορροπημένη πλουτοπαραγωγική βάση. Και βέβαια τουρισμός και βέβαια παροχές υπηρεσιών και βέβαια σύγχρονες αγροτικές παραγωγές αλλά και βιομηχανίες πρωτογενείς εκεί που έχουμε πρώτες ύλες και μεταποιητικές. Δεν έχει λογική να λες ότι η Ελλάδα θα έχει κυρίως τουρισμό και δεν χρειάζεται να παράγουμε τίποτα βιομηχανικό. Τις ξένες επενδύσεις τις χρειάζεσαι μόνο όταν δεν έχεις την απαραίτητη τεχνογνωσία και μέχρι να την αποκτήσεις. Δες τι κανουν οι κινέζοι σ’ αυτό το θέμα, δεν ήξεραν αλλά έμαθαν.
7 Αν δεν γίνει πολιτική ένωση θα διαλυθεί. Αλλα αυτά στην επόμενη ανάρτηση.

Ανώνυμε σ’ ευχαριστώ.
Οι δέκα εντολές είναι από τον Ατσάραντο