Τη Κυριακή που πέρασε εκτός από τα ευχάριστα των ευρωεκλογών
συνέβη και κάτι επίσης ευχάριστο και σημαντικό που έρχεται να διαλύσει ένα
μύθο.
«Πρώτη στον κόσμο αναδείχθηκε η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου
Αθηνών σε διεθνή διαγωνισμό νικώντας την αντίστοιχη σχολή του Πανεπιστημίου του
Χάρβαρντ
Οι μελλοντικοί απόφοιτοι της
Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατάφεραν να κλέψουν τις εντυπώσεις σε
παγκόσμιο διαγωνισμό εικονικής δίκης. Η
Ομάδα προπτυχιακών φοιτητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
κατέκτησε την πρώτη θέση στον Παγκόσμιο Γύρο του διεθνούς πανεπιστημιακού
διαγωνισμού εικονικής δίκης ELSA Moot Court Competition on World Trade
Organization Law (EMC2) επικρατώντας στον Μεγάλο Τελικό επί της ομάδας του
πανεπιστημίου του Harvard.» (λεπτομέρειες εδώ).
Συγχαρητήρια λοιπόν στα παιδιά που κατάφεραν να διαλύσουν το
μύθο για το χαμηλό επίπεδο των
Ελληνικών Πανεπιστημίων, και να αναδείξουν το πραγματικό επίπεδο της παρεχόμενης
δημόσιας παιδείας.
Χρόνια τώρα έχουν φαγωθεί ένα σορό νεοφιλελεύθερα λαμόγια να
μας πείσουν για το χάλι της παιδείας μας και ιδιαίτερα της τριτοβάθμιας, για
ίδιον όφελος. Η επιτυχία αυτή έρχεται να δείξει ότι παρ’ όλα τα προβλήματα που
σίγουρα υπάρχουν το επίπεδο σπουδών παραμένει εξαιρετικά υψηλό και αυτό που
λείπει δεν είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά τα περισσότερα κεφάλαια για την
δημόσια παιδεία.
Τέλος θέλω να δώσω και
προσωπικά συγχαρητήρια σ’ αυτά τα παιδιά επειδή με τη προσπάθειά τους κατάφεραν
αυτή τη παγκόσμια διάκριση. Σίγουρα δεν υποστηρίζω ότι είναι ο μέσος όρος των
φοιτητών μας, όμως είναι αποτέλεσμα του εκπαιδευτικού μας συστήματος που
κάποιοι θέλουν να διαλύσουν.
4 σχόλια:
Πάντως το γεγονός πως αν έχεις ένα φίλο σε κάθε φοιτητική παράταξη μπορείς διαβάζοντας μερικές σημειώσεις στο τέλος να περνάς τα μαθήματα έχοντας μάθει ελάχιστα, παραμένει. Ξέρω από σίγουρη πηγή που είναι μακρυά από προπαγάνδες πως πολύ συχνά πατώνουμε σε διεθνείς διαγωνισμούς. Η παιδεία μας πάσχει παντού σε όλες τις τις βαθμίδες. Τώρα το πώς έγινε αυτό πραγματικά δε μπορώ να το φανταστώ. Ή μάλλον μπορώ (ίσως). Στη νομική δε χρειάζονται εργαστήρια. Έτσι, ένα ταλέντο, αρκεί να διαβάσει έστω και εγκυκλοπαιδικά βιβλία. Στις Φυσικές και τεχνολογικές επιστήμες δε συμβαίνει αυτό. Στα μαθηματικά πάλι ξέρω πως πατώνουμε, αλλά δεν είναι απορίας άξιο, όταν μπορείς να τελειώσεις το μαθηματικό και ακόμη να μη γνωρίζεις πού μπορεί να χρησιμεύει ένας πίνακας ΑxB. Νομίζω πως είναι μεγάλες οι αρρώστειες της "ελληνικής" παιδείας και δεν πρέπει να μας ξεγελούν τέτοιες επιτυχίες.
Φίλε Αναπτήρα νομίζω ότι ήμουν αρκετά προσεκτικός για την κατάσταση της παιδείας μας. Και βέβαια υπάρχουν πολλά προβλήματα όπως και πολλές διακρίσεις. Το γεγονός ότι μια τόσο μικρή χώρα, όπως είναι η Ελλάδα μπορεί και έχει τόση παρουσία στην αιχμή της επιστήμης σε παγκόσμιο επίπεδο κάτι λέει. Δεν γίνεται να είναι όλα χάλια και να βγαίνουν τόσοι επιστήμονες παγκοσμίου εμβέλειας.
Δεν είμαι σίγουρος αν βγαίνουν όσοι επιστήμονες παγκοσμίου εμβέλειας θα έπρεπε. Ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα είναι μια από τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Αναρωτιέμαι ποια είναι η αναλογία πληθυσμού-επιστημόνων παγκοσμίου εμβέλειας κι αν αυτή είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη με άλλα αντίστοιχα ανεπτυγμένα κράτη. Γιατί οκ, ακούμε που και που επιτυχίες. Είναι όμως αναλογικά αρκετές, ειδικά αν σκεφτούμε πως πρέπει να εξαιρεθούν από τις αντιστοιχήσεις πολλά δισεκατομμύρια ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση στη γνώση; Καλημέρα!
Την αναλογία «πληθυσμού-επιστημόνων παγκοσμίου εμβέλειας» δεν τη γνωρίζω και μάλλον δεν υπάρχει τέτοιος δείκτης. Το ότι όμως σχεδόν σε όλα τα ερευνητικά προγράμματα συμμετέχουν έλληνες επιστήμονες (από μια χώρα των 10 εκ) κάτι λέει. Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου