Είμαι ελεύθερος επιλέγω Ελληνικά μέρος 2

Αυτό το άρθρο είναι η συνέχεια του θέματος που ασχοληθήκαμε σε προηγούμενο με τα αμιγώς Ελληνικά τρόφιμα τα οποία παράγονται από αμιγώς Ελληνικές εταιρίες.

Υπάρχουν παραγωγικές εταιρίες στην πατρίδα μας που επίσης παράγουν τρόφιμα στις οποίες εργάζονται Έλληνες αλλά έχουν πολυεθνικό χαρακτήρα ή είναι ησηγμένες στο χρηματιστήριο αξιών κάτι που θολώνει το τοπίο κυριότητας των μετοχών. Η μη υποστήριξη από τους καταναλωτές αυτών των εταιριών και η αποκλειστική στροφή σε αμιγώς Ελληνικές εταιρίες φαινομενικά εγκυμονεί τον κίνδυνο να απολέσουν σταδιακά οι εργαζόμενοι τις θέσεις τους λόγω συρρίκνωσης των πωλήσεων. Έτσι μια κρατούσα άποψη επισημαίνει πως και οι πολυεθνικές που υπάρχουν εδώ εφόσον παράγουν τρόφιμα με Ελληνική προέλευση και χρησιμοποιούν Έλληνες εργαζόμενους οφείλουν να τύχουν της υποστήριξης μας. Εγώ απλά σας επισημαίνω ότι παρά την ομολογουμένως δύσκολη απόφαση της επιλογής ή όχι προς αυτές τις εταιρίες δεν παύουν να είναι δούρειοι ίπποι που
απορροφούν μεγάλα κονδύλια τα οποία προωθούνται στην μητρική εταιρία και επενδύονται εκτός Ελλάδας. Το δόλωμα της απόλυσης εργαζομένων έχει εφήμερη ισχύ αφού ή άνοδος των εγχώριων εταιριών θα έχει επακόλουθο την πρόσληψη απ’ αυτές πρόσθετου προσωπικού και συνεπώς θα επέλθει εργασιακή ισορροπία.  Να θυμάστε πως όπλο των πολυεθνικών εταιριών και όχι μόνο είναι η δημιουργία κλίματος φόβου. Ένα όπλο που θα το αναλύσουμε σε άλλο άρθρο εκτενέστερα με το οποίο αιώνες τώρα παγιδεύουν τον άνθρωπο καθιστώντας τον απλώς πελάτη απαξιώνοντας κάθε άλλη δυνατότητα ύπαρξης.

Αναλύοντας παρακάτω  τις ομάδες των τροφίμων θα σας επισημαίνω τους δούρειους ίππους που πιθανών να χρησιμοποιούν μεταλλαγμένα τρόφιμα αφού η κοινοτική οδηγία αφήνει την χρήση τους πλέον στην διακριτική ευχέρεια κάθε κράτους-μέλος με ότι αυτό συνεπάγεται. Εσείς  θα έχετε την τελική ευθύνη επιλογής ενθυμούμενοι απλώς ότι η χρήση μεταλλαγμένων και ειδικότερα στα υβρίδια σημαίνει στείρο προιόν που δεν μπορεί να φυλαχτεί ως σπόρος για το μέλλον πράγμα που οδηγεί σε ένα κεντρικό παγκόσμιο έλεγχο παραγωγής. Τέλος η νέα μόδα των φωτοβολταικών που έχει προκαλέσει πυρετό για εύκολο κέρδος μακροπρόθεσμα θα καλύψει όλους τους γόνιμους χώρους παραγωγής στην Ελλάδα(ήδη στην Θεσσαλία αποψιλώνονται χιλιάδες στρέμματα γης ) με αποτέλεσμα την ανεπαρκή προσφορά σε αγροτικά προϊόντα και ως εκ τούτου την εισαγωγή από τρίτες χώρες όπως Ισραήλ , Βέλγιο, Ολλανδία κάτι που και σήμερα γίνεται σε επικίνδυνο βαθμό.

Ας περάσουμε τώρα να δούμε κάποιες κατηγορίες τροφίμων.

Όσπρια- Ρύζια- Ζυμαρικά.  Σημαντικές ομάδες λόγω χαμηλού κόστους και μεγάλης διάρκειας ζωής κάτι που θα ενθαρρύνει τους καταναλωτές να στρέψουν το ενδιαφέρον τους σ’ αυτά τα τρόφιμα αποθηκεύοντας μεγάλες ποσότητες.

Τα περισσότερα όσπρια δεν είναι Ελληνικά, Εισάγονται σε τεράστιες ποσότητες από Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής(φασόλια, ρύζια), Καναδά(Φακές), Τουρκία(φάβα, φασόλια, ρεβίθια). Πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στις ενδείξεις γιατί παρόλο που στο σύνολο τους οι εταιρίες συσκευασίας είναι Ελληνικές εν τούτοις τρώμε ξένα τρόφιμα. Οι Ελληνικές παραγωγές στα συγκεκριμένα προϊόντα είναι πλούσιες αλλά το φθηνό κόστος των εισαγόμενων προσελκύει τους Έλληνες εμπόρους σε ξένες πηγές. Το δίλημμα είναι φθηνό και με συμφέρει έχει μελλοντικό αντίκτυπο και το ξέρουμε. Συνεπώς δεν είναι φθηνό κοστίζει σε ανεργία σε έλεγχο σίτισης και στην απαξίωση της Ελληνικής υπαίθρου. Οι περιοχές της Καβάλας, Λαμίας, Αιτωλοακαρνανίας, Καστοριάς, Φλώρινας και Σαντορίνης είναι από τις πλέον πιο πλούσιες στα συγκεκριμένα τρόφιμα.

Στα ρύζια και τα όσπρια θα σας έλεγα ότι το εμπορικό σήμα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αφού ίσως μόνο η Agrino να διαθέτει πρόσβαση στην παραγωγική διαδικασία οι υπόλοιπες έως και όλες αγοράζουν χύμα και απλώς τυποποιούν. Η διαδικασία διαλογής γίνεται σχεδόν εξ ολοκλήρου με μηχανικά μέσα. Τα βιολογικά της κατηγορίας που εγώ ονομάζω φυσιολογικά αφού ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει η λέξη βιολογικά έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον κυρίως για εξαγωγές αφού ως συνήθως οι μη Έλληνες πληρών καλά και τρώνε λίγο ενώ οι Έλληνες θέλουν να τρώνε πολύ και να πληρώνουνε λίγα. Ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλά εν κατακλείδι φευ.

Ζυμαρικά, η εταιρεία Μέλισσα των αδελφών Κίκιζα μαζί με την εταιρεία Ήλιος είναι Ελληνικές 100%. Η Μίσκο είναι πουλημένη χρόνια τώρα στην Barilla η οποία και με σύμφωνη γνώμη των Ιταλών ίσως ότι χειρότερο κυκλοφορεί στην Ιταλία με την έννοια του καθαρά βιομηχανοποιημένου τροφίμου. Οι Ιταλοί προτιμούν τα De Checo και μικρές παραγωγές  ενώ εμείς είμαστε παντελώς αδιάφοροι και κινούμαστε περισσότερο απ’ το αίσθημα της πείνας. Η προσοχή σε όσους ενδιαφέρονται για το τι βάζουν στο στομάχι τους πρέπει να στραφεί  στο ποσοστό του σιμιγδαλιού κάτι που φαίνεται και από την σκληρότητα στο βράσιμο, Φτωχό σε σιμιγδάλι σημαίνει φθηνό ζυμαρικό με ότι αυτό συνεπάγεται. Μην ξεχνάτε πως υπάρχουν και χωριάτικα ζυμαρικά, χυλοπίτες Μετσοβίτικες ή άλλες  τραχανάς όπως και οι μοναδικές χάχλες Λέσβου ενδιαφερθείτε γι αυτά θα κερδίσετε χρόνια καλής ζωής.

Συνοπτικά στα ρύζια-όσπρια προσέχουμε την προέλευση και την τυποποίηση αποφεύγοντας δια ροπάλου τα χύμα καθώς ποτέ δεν θα αναγνωρίσετε την προέλευση αφού αν αδειάσει το Ελληνικό σακί εύκολα τοποθετώ μέσα ότι θέλω και στα ζυμαρικά το όνομα της εταιρίας και το ποσοστό σιμιγδαλιού/ Οι τιμές πάντως στα ράφια των σούπερ μάρκετ για τα τρόφιμα αυτά είναι υπέρ του δέοντος υψηλή ανάλογα με το κόστος παραγωγής. Ένα καλό Ιταλικό ζυμαρικό που φτάνει εδώ μαζί με τα μεταφορικά κοστίζει από εταιρία διανομής που έχει προσθέσει το κέρδος της στην τιμή περίπου του ενός  ευρώ και ίσως λιγότερο το κιλό μαζί με τον Φ.Π,Α ενώ στην λιανική τόσο και παραπάνω κοστίζει το μισό κιλό. Ρύζια και όσπρια ακόμη χειρότερα. Συνεπώς αναζητήστε αποθήκες ή πρατήρια για χονδρική αγορά. Σας συμφέρει κι ας πάρετε μεγαλύτερη ποσότητα.

Στα άλευρα γίνεται κυριολεκτικά μύλος περισσότερο ως προς την αγνότητα του περιεχομένου που τα περισσότερα έχουν βελτιωτικά πρόσθετα και διάφορους τύπους σιταριού (σκληρό, μαλακό, πολυτελείας κ.λ.π). Προτιμήστε το αλεύρι Λήμνου αναζητήστε το ας υποστηρίξουμε παραμεθόριες περιοχές που καλοβλέπουν οι Τούρκοι δεν χάθηκε ο κόσμος αν δεν αγοράσουμε Αλατίνη ή μύλους Λούλη( Αγ. Γεωργίου). Όσο πιο επαρχιακά τρόφιμα αγοράζετε τόσο πιο αγνά θα τα βρίσκετε.

Φρούτα και λαχανικά φρέσκα ή σε κονσέρβα μόνο Ελληνικά. Αποφύγετε τα εισαγόμενα λεμόνια που έχουν κατακλύσει την αγορά από Αργεντινή και Τουρκία και τα πορτοκάλια από Ισραήλ και Ισπανία καθώς και τα σκόρδα Αργεντινής και Κίνας με το πρόσχημα της εμφάνισης. Έλεος αν είναι ποτέ δυνατό να έχουμε την δυνατότητα να απλώσουμε το χέρι μας και να κόψουμε απ’ το δένδρο και να δίνουμε δις για εισαγωγές πατάτας από Αίγυπτο και Γαλλία συν Τουρκία, τομάτες από Βέλγιο και Ολλανδία κ.λ.π  δίνοντας έτσι σε εμπόρους και εισαγωγείς την ευκαιρία να διαφεντεύουν στις αγορές και αφήνουν να πάει χαμένος ο μόχθος του Έλληνα αγρότη. Η καραμέλα του ακριβού Ελληνικού και του τεμπέλη αγρότη θα πικρίσει στο στόμα σας αλλά θα είναι αργά γιατί το δηλητήριο της θα σας οδηγήσει σε ένα αργό αλλά βέβαιο εθνικό θάνατο. Όπως έχετε μάθει να πληρώνετε τους νταβατζήδες της κινητής τηλεφωνίας που δεν έχετε ανάγκη για να ζήσετε όπως έχετε μάθει να πληρώνετε το ρεύμα που ποτέ δεν ξέρετε πόσο έχετε κάψει και πως μετριέται η κιλοβατώρα στην χώρα του ήλιου που μόλις το 2011 ανακάλυψε την ηλιακή ενέργεια όταν στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή, όπως  έχετε μάθει να πληρώνετε τον φόβο και την απειλή έτσι να μάθετε να πληρώνετε ότι βάζετε στο στόμα σας και μετουσιώνετε σε αίμα και σάρκα και σας δίνει ζωή. Διαφορετικά θα καταντήσετε και απορώ πως δεν έχει συμβεί ακόμη να τρώτε γκαζόν με λαδολέμονο αντί για μαρουλοσαλάτα. Άλλωστε αν η τιμή είναι το ζητούμενο σε λίγο θα γίνουμε «άνθρωποι» η λέξη σε εισαγωγικά ελευθέρας βοσκής. Φθηνή τροφή και πλούσια βλάστηση γιατί όχι;

Όσοι από εσάς παρά την ειρωνεία και τις μπηχτές επιμένετε να θέλετε να μάθετε κι άλλα για τα Ελληνικά τρόφιμα η συνέχεια στο τρίτο μέρος με πολλά και ενδιαφέροντα. Μέχρι τότε χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες και το μυαλό στην Ελλάδα και τους πολίτες της.

Σμιξιώτης Κωνσταντίνος για τις Αιχμές και Απόψεις.www.smixiotis-konstantinos.blogspot.com