Είναι η συνήθης εκτονωτική φράση όταν η κριτική για την πολιτική ηγεσία κορυφώνεται. Ένα πλάγιος τρόπος για να καταστεί ο λαός συνυπεύθυνος των λαθών της εξουσίας.
Θεωρητικά η πολιτική ηγεσία της χώρας αποτελείται από πολίτες εκλεγμένους αντιπροσωπευτικά μέσα από το λαό. Άρα οι πολιτικοί απεικονίζουν, κατά κάποιο τρόπο, τον ίδιο το λαό. Συνεπώς οι κακοί ηγέτες προέρχονται από ένα κακό λαό.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Έχει ο πολίτης πραγματικά την δυνατότητα επιλογής της ηγεσίας του;
Έχει την δυνατότητα να κρίνει νηφάλια ποιοί θα τον κυβερνήσουν;
Οι επιλογές των πολιτών είναι κάτι που χειραγωγείται. Αυτοί που ασκούν την εξουσία δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την διαιώνιση της εξουσίας τους, η επανεκλογή τους δεν έχει κανένα περιορισμό. Διαπλεκόμενοι μάλιστα με τα ΜΜΕ ασκούν προπαγάνδα χειραγώγησης της σκέψεις των πολιτών προβάλλοντας τους χαρισματικούς ηγέτες και τις μοναδικές λύσεις που θα σώσουν τον τόπο. Η συμμετοχή των πολιτών τελειώνει με τη ρίψη της ψήφου στην κάλπη, η οποία μικρή αξία έχει αφού και το 30% του λαού να ψηφίσει αυτοί θα εκλέξουν πανηγυρικά εξουσία. Νέες φωνές, νέα πρόσωπα εκτός συστήματος είναι αποκλεισμένα από την δυνατότητα πρόσβασης στο λαό.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που παρατηρείται στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Ένας μικρός αριθμός οικογενειών ασκεί κληρονομικά την διοίκηση του κράτους.
Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, η δημοκρατία μας είναι μια κληρονομική ολιγαρχία. Οι επιλογές μας είναι ψευδεπίγραφες. Στην πραγματικότητα η επιλογή της ηγεσίας μας γίνεται μέσα από μια κάστα επαγγελματιών πολιτικών. Ακόμα και οι πολιτικοί που εκλέγονται, κατά καιρούς, εκτός κάστας σύντομα αλλοτριώνονται και ενσωματώνονται στην κυρίαρχη κάστα της εξουσίας, ξεκόβοντας από το λαό που τους εξέλεξε. Οι εξουσία τελικά στον τόπο μας δεν έχει σχέση με τον λαό. Δεν είναι αντιπροσωπευτικό κομμάτι του. Οι ηγέτες μας είναι ξένοι!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΤΥΧΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝIEΤAI ΑΠΟ ΞΕΝΟΥΣ.
Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ. ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΓΑΛΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ.
Οι ηγέτες μας είναι και "Τζαμπατζήδες"
Είναι τέτοια η πολιτική τύφλωση των κυβερνητικών στελεχών και των βουλευτών, ώστε ετοιμάζονται να ποινικοποιήσουν τη μη πληρωμή διοδίων στις εθνικές οδούς ή των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες τη στιγμή που έχουν εξασφαλίσει για τους εαυτούς τους δωρεάν αυτοκίνητο πολυτελείας, και μάλιστα με οδηγό.
Απομονωμένοι σε ένα «χρυσό κλουβί» που επιδοτείται σε ετήσια βάση με πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από το υστέρημα του ελληνικού λαού, οι βουλευτές λειτουργούν και σαν πολιτικό πλυντήριο για όλα τα κυβερνητικά σκάνδαλα. Μετατρέπουν με την ψήφο τους σε νόμους του κράτους τις πιο προκλητικές «αρπαχτές», από την προμήθεια άχρηστων γερμανικών υποβρυχίων μέχρι τη σχεδόν δωρεάν εκχώρηση του εθνικού οδικού δικτύου σε ομίλους κατασκευαστικών εταιρειών. Έτσι όπως λειτουργεί το κοινοβουλευτικό μας σύστημα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια χωρίς προηγούμενο έκρηξη λαϊκής δυσαρέσκειας.
Δηλαδή, αν κάποιος δεν πληρώσει διόδια ή εισιτήριο –και αρνηθεί να πληρώσει το πρόστιμο- θα τον στείλουν στη φυλακή; Στη χρεοκοπημένη χώρα που ούτε ένας πολιτικός δεν θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη χρεοκοπία –και κανείς δεν πήγε φυλακή- θα πάει φυλακή ένας πολίτης που δεν πλήρωσε διόδια;
Παραγράφονται οι ευθύνες υπουργών –με το περιβόητο άρθρο 86 του Συντάγματος- και θα πάει φυλακή ο πολίτης που δεν πλήρωσε εισιτήριο;
Κανένας πολίτης δεν θα πάει φυλακή. Η κυβέρνηση έχει τρομοκρατηθεί από την έξυπνη και μαζική αντίδραση των πολιτών, αντιλαμβάνεται πως θα υπάρξει εξάπλωση των αντιδράσεων και σε άλλους τομείς, και δεν ξέρει τι να κάνει. Είναι πολύ απλό: η κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθεί.
Οι ηγέτες μας είναι και "Τζαμπατζήδες"
Είναι τέτοια η πολιτική τύφλωση των κυβερνητικών στελεχών και των βουλευτών, ώστε ετοιμάζονται να ποινικοποιήσουν τη μη πληρωμή διοδίων στις εθνικές οδούς ή των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες τη στιγμή που έχουν εξασφαλίσει για τους εαυτούς τους δωρεάν αυτοκίνητο πολυτελείας, και μάλιστα με οδηγό.
Απομονωμένοι σε ένα «χρυσό κλουβί» που επιδοτείται σε ετήσια βάση με πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από το υστέρημα του ελληνικού λαού, οι βουλευτές λειτουργούν και σαν πολιτικό πλυντήριο για όλα τα κυβερνητικά σκάνδαλα. Μετατρέπουν με την ψήφο τους σε νόμους του κράτους τις πιο προκλητικές «αρπαχτές», από την προμήθεια άχρηστων γερμανικών υποβρυχίων μέχρι τη σχεδόν δωρεάν εκχώρηση του εθνικού οδικού δικτύου σε ομίλους κατασκευαστικών εταιρειών. Έτσι όπως λειτουργεί το κοινοβουλευτικό μας σύστημα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια χωρίς προηγούμενο έκρηξη λαϊκής δυσαρέσκειας.
Δηλαδή, αν κάποιος δεν πληρώσει διόδια ή εισιτήριο –και αρνηθεί να πληρώσει το πρόστιμο- θα τον στείλουν στη φυλακή; Στη χρεοκοπημένη χώρα που ούτε ένας πολιτικός δεν θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη χρεοκοπία –και κανείς δεν πήγε φυλακή- θα πάει φυλακή ένας πολίτης που δεν πλήρωσε διόδια;
Παραγράφονται οι ευθύνες υπουργών –με το περιβόητο άρθρο 86 του Συντάγματος- και θα πάει φυλακή ο πολίτης που δεν πλήρωσε εισιτήριο;
Κανένας πολίτης δεν θα πάει φυλακή. Η κυβέρνηση έχει τρομοκρατηθεί από την έξυπνη και μαζική αντίδραση των πολιτών, αντιλαμβάνεται πως θα υπάρξει εξάπλωση των αντιδράσεων και σε άλλους τομείς, και δεν ξέρει τι να κάνει. Είναι πολύ απλό: η κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθεί.
Αποσπάσματα από το “ΠΑΝΕ ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ” στο “ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ”
4 σχόλια:
Καλά τα λες αλλά το μαχαίρι δεν έφτασε στο κόκαλο.
Θέλω να πω τι απαντάμε στα πιο κάτω ερωτήματα: Έχουμε δημοκρατία;
Μπορεί στα αστικά κόμματα με πλειοψηφικό σύστημα να εφαρμοστεί δημοκρατική εκλογή; Τι νόημα έχει το λευκό;
Αρκούν αυτά για να μην πλατειάσουμε πολύ.
Δημοκρατία και βέβαια δεν έχουμε φίλε Άθεε. Τυραννία έχουμε και μάλιστα κληρονομική. Η διάκριση των εξουσιών είναι ανύπαρκτη στη “δημοκρατία μας” και ουσιαστικά αυτός που κατέχει την εκτελεστική εξουσία κυβερνά ανεξέλεγκτα.
Οι πιθανότητες να έχεις δημοκρατική εκλογή με πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα είναι ελάχιστες. Το πρόβλημα είναι ότι οι εκλογές ακόμα και με απλή αναλογική να γινόταν πάλι οι επιλογές μας θα περιορίζοντα μέσα από την πολιτική ολιγαρχία που νέμεται την εξουσία τα τελευταία χρόνια. Οι εκτός συστήματος φωνές πνίγονται πριν τις ακούσουμε.
Το λευκό δεν είναι ούτε αποχή ούτε άκυρο. Εκφράζει πολιτική θέση είναι ένα άτυπο πολιτικό κόμμα. Βέβαια είναι δυνατόν η πολιτική ολιγαρχία να δεχτεί άλλο κόμμα και μάλιστα εκτός συστήματος; Έτσι το διαγράφουν σαν κόμμα και το υπολογίζουν σαν αποχή ή άκυρο.
"Οι επιλογές των πολιτών είναι κάτι που χειραγωγείται"
Aς συμφωνήσω, αν και η έννοια της "χειραγώγησης" σηκώνει πολύ συζήτηση (όλοι προσπαθούν να επηρεάσουν ο καθένας σε διαφορετική κατεύθυνση κι εγώ το βρίσκω θεμιτό- ακόμα και η διασταύρωση των σχολίων μας είναι ΚΑΙ προσπάθεια επηρεασμού)
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Γιατί θεωρείς ότι η δική σου άποψη (και η "άποψη" του λευκού,που βέβαια επί θεμάτων ουσίας δεν είναι ενιαία) ΔΕΝ είναι αποτέλεσμα χειραγώγησης?
Η άποψη του λευκού firiki2010 είναι συνήθως προϊόν αντίδρασης απέναντι σε ένα συγκεκριμένο κομματικό χάρτη που δεν εκφράζει τις επιθυμίες κάποιων πολιτών (δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα δεν έχει σημασία). Μπορεί να είναι και αντίδραση κάποιων ψηφοφόρων στην βάρβαρη προπαγάνδα που επιχειρείται από τα κόμματα και το σύστημα, πάντως προϊόν χειραγώγησης δεν θα το έλεγα αφού δεν υπάρχει ο ενδιαφερόμενος χειραγωγός. Αποτελεί πάντως μια ξεκάθαρη άποψη που απορρίπτει ένα συγκεκριμένο εκλογικό παιχνίδι και δεν δικαιούται κανείς να σφετερίζεται αυτή την ψήφο. Σε ένα δεύτερο επίπεδο (ένα πιθανό αδιέξοδο), θα ήταν μια καλή ευκαιρία για την ουσιαστική ανανέωση του πολιτικού χάρτη της χώρας.
Σε ένα διάλογο μεταξύ συνομιλητών υπάρχει το στοιχείο του επηρεασμού της σκέψεις όπως και ο σεβασμός της αντίθετης άποψης, και βέβαια είναι θεμιτό. Για να θυμηθούμε και τον Επίκουρο που έλεγε ότι: σε ένα διάλογο κερδισμένος είναι αυτός που χάνει επειδή έμαθε κάτι καινούργιο. Όταν όμως δεν υπάρχει διάλογος (καθημερινός μονόλογος - πλύση εγκεφάλου ή η παρουσίαση μιας εικονικής πραγματικότητας που δεν μπορεί να ελεγχθεί) ή αν υπάρχει είναι στημένος προβοκατόρικα, δεν μιλάμε για επηρεασμό σκέψεις αλλά για ισοπεδωτική χειραγώγηση. Ο διάλογος βασίζεται στη λογική ενώ η χειραγώγηση σε ψυχολογικά τεχνάσματα.
Δημοσίευση σχολίου